"Η ΝΗΠΙΑΓΩΓΟΣ" ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΤΡΥΦΕΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΑΣΤΑΘΕΙΑ
"Η Νηπιαγωγός" είναι μια ταινία του 2018 της Sara Colangelo με την καλή Μάγκι Τζίλεγκχαλ ως πρωταγωνίστρια. Και είναι ταινία που μου άρεσε ιδιαιτέρως.
Μια νηπιαγωγός με συμβατική ζωή (σύζυγος και δύο παιδιά σε εφηβική ηλικία) ανακαλύπτει στην τάξη της έναν εξαιρετικό 5χρονο ποιητή. Ο μικρός έχει όντως μεγάλο ταλέντο (στα όρια του μεταφυσικού), αλλά μόνο εκείνη, που είναι ευαίσθητη και κάνει η ίδια μαθήματα ποίησης, μπορεί να το διακρίνει. Σιγά - σιγά όμως το ενδιαφέρον της για να διασωθεί το ταλέντο ενός παιδιού - θαύματος θα μεταβληθεί σε μονομανία.
Γι' αυτό και το φιλμ προς το τέλος θα μετατραπεί σε ένα είδος ψυχολογικού θρίλερ. Μέχρι τότε όμως είναι ικανό να θέτει σημαντικά ερωτήματα: Φυσικά και το ταλέντο καλό είναι να υποστηρίζεται και να αναδεικνύεται. Πού βρίσκονται όμως τα όρια σ' αυτό; Πόσο μπορεί να παρέμβει ένας ενήλικος στη ζωή ενός παιδιού, να τη διαμορφώσει σε τελική ανάλυση; Μήπως ένα παιδί - θαύμα ζει μια μη φυσιολογική ζωή και θα προτιμούσε να έχει περισσότερους φίλους, να κοινωνικοποιείται όπως τα άλλα παιδιά, να κάνει, εντέλει, συνηθισμένα πράγματα; Και η νηπιαγωγός; Ποια είναι τα όρια ανάμεσα στην αληθινή αγάπη, το ενδιαφέρον για το παιδί αφ' ενός και στη δική της ανάγκη να ξεφύγει από μία ανούσια καθημερινότητα όταν της δίνεται η ευκαιρία να ασχοληθεί με κάτι "ανώτερο" αφ' ετέρου; Μήπως όλα πηγάζουν από τη δική της απογοήτευση (προσέξτε: και τα δύο παιδιά της δεν ανταποκρίνονται καθόλου στις δικές της ευαισθησίες). Και, τελικά, έχει θέση ένας ιδιαίτερα ευαίσθητος άνθρωπος (εδώ μιλάμε και για τη γυναίκα και για το παιδί) στην κοινωνία μας, που έχει τη τάση να ισοπεδώνει τα πάντα;
Το φιλμ δεν δίνει απαντήσεις. Απλώς μας προβληματίζει. Το παιδί θέλει την ελευθερία και τη ξενοιασιά του (να είναι δηλαδή "όπως όλοι"), αλλά η τελευταία σπαρακτική ατάκα στα σκοτεινά δείχνει ότι ούτε τότε τα πράγματα θα είναι ρόδινα...
Χαμηλότονο φιλμ μικρού προϋπολογισμού με πολύ καλή ερμηνεία, που μου άρεσε και το βρήκα από τα πολύ ενδιαφέροντα της χρονιάς.
Ετικέτες "Nipiagwgos (i)" (2018), Colangelo Sara