"THE VANISHING": ΙΣΩΣ ΣΑΣ ΑΦΗΣΕΙ ΑΦΩΝΟΥΣ...

 

Υπάρχουν κάποιες ταινίες που είναι τόσο μαύρες, τόσο... όχι ακριβώς τρομαχτικές, ανησυχητικές, ανατριχιαστικές περισσότερο, που μπορεί κυριολεκτικά να σου παγώσουν το αίμα δίχως να δείξουν ίχνος αίματος, σπλάτερ, ῾῾μπου῾῾ ή οτιδήποπτε σχετικό. Στην κορυφή τέτοιων φιλμ βρίσκεται νομίζω το ολλανδικό ῾The Vanishing" (Spoorlos) του 1988 του γάλλου George Sluizer (1932-2014), ο οποίος αρχικά υπήρξε ντοκιμαντερίστας.

Ένα νεαρό, ερωτευμένο ζευγάρι αμερικανών κάνει διακοπές στην Ευρώπη. Σταματάνε μέρα μεσημέερι σε ένα συνηθισμένο σταθμό γεμάτο κόσμο για να βάλουν βενζίνη, η κοπέλα πηγαίνει στην τουαλέτα... και εξαφανίζεται. Κάθε προσπάθεια να βρεθεί είναι μάταιη. Τρία χρόνια μετά και ενώ ο νέος συνεχίζει εμμονικα να την ψάχνει πηγαίνοντας κάθε καλοκαίρι στο ίδιο μέρος, παίρνει ξαφνικά ένα μήνυμα από τον υπέυθυνο για την εξαφάνιση που του ζητά να τον συναντήσει. Δεν θα πω κάτι άλλο.

Αν δεν πιστεύετε ότι μπορεί στο ψυχρό, δίχως τον παραμικρό συναισθηματισμό τέλος να μείνετε για κάμποση ώρα άφωνοι από αυτό που παρακολουθήσατε δίχως να έχετε δει επί 2 ώρες ούτε μία τρομαχτική σκηνή, δοκιμάστε αυτό το φιλμ. Είναι η επιτομή αυτού που λέμε ῾῾ψυχολογικός τρόμος῾῾. Θα το ξαναπώ: Διαδραματίζεται ως επί το πλείστον μέρα σε εντελώς συνηθισμένα μέρη, δἴχως τίποτα υποβλητικό στην εικόνα και σας εγγυώμαι ότι όταν πέσουν οι τίτλοι τέλους θα μείνεται παγωμένοι. Πώς γίνεται αυτό; Θα το μάθετε όταν δείτε το φιλμ, που εμπλέκει στα θέματά του την εμμονή και την περιέργεια., αλλά και τη φρίκη που μπορεί να κρύβεται πίσω από μια εντελώς καθημερινή εμφάνιση.

Η ταινία αποτελεί κάτι σχεδόν μοναδικό. Το 1993 ο γάλλος σκηνοθέτης κλήθηκε στις ΗΠΑ και έφτιαξε ένα πιστό (απ᾽όσο θυμάμαι) ριμέικ με τον Τζεφ Μπρίτζες και τον Κίφερ Σάντερλαντ με τα ίδια , απ᾽όσο θυμάμαι και πάλι, αποτελέσματα.  Αν δεν με πιστεύετε για όλα αυτά δείτε το πρώτο, αυθεντικό φιλμ (αν και το αμερικάνικο είναι από τις σπάνιες φορές που είναι εξ ίσου συγκλονιστικο).