ΤΟ ΡΟΥΜΑΝΙΚΟ ΣΙΝΕΜΑ ΣΦΥΡΙΖΕΙ ΚΑΛΑ

Μια από τις κινηματογραφίες που ξεχωρίζουν τα τελευταία χρόνια είναι αυτή της Ρουμανίας. Οι ταινίες της, εκτός από καλές, διαθέτουν και μια ομοιογενή ματιά, αν και προφανώς γυρισμένες από διαφορετικούς σκηνοθέτες: Απλές σε πρώτη ανάγνωση, διαθέτουν έναν έντονο και συχνά σκληρό κοινωνικό ρεαλισμό που θυμίζει το σινεμά του Λόουτς, δίχως όμως ποτέ να είναι "flat", απλώς μια "φέτα ζωής" δηλαδή, χωρίς πλοκή και εξέλιξη.
Στην πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του "Όταν θέλω να σφυρίξω, σφυρίζω" ("Eu cand vreau sa fluier, fluier" στα ρουμάνικα, 2010) ο Florin Serban ακολουθεί πιστά το "εθνικό" αυτό στιλ και μας δίνει ένα δυνατό δράμα φυλακών, με ήρωα έναν δεκαοχτάχρονο που πρόκειται να αποφυλακιστεί σε δύο εβδομάδες, μετά από 4 χρόνια εγκλεισμού. Η εξέλιξη της ταινίας όμως και τα όσα συμβαίνουν από τη μέση και πέρα τη μετατρέπει σε σχεδόν θρίλερ.
Ο Serban δεν παραλείπει να υπογραμμίσει την τεράστια σημασία του κοινωνικού παράγοντα, που δρα καταλυτικά στο προσωπικό δράμα του πρωταγωνιστή του. Πέραν της φυλακής αυτής καθ' εαυτής λοιπόν, ολόκληρη η χώρα μοιάζει βουτηγμένη στη φτώχεια και τη μιζέρια. Η μητέρα του ήρωα άλλωστε έχει μεταναστεύσει στην Ιταλία, αφού προφανώς δεν μπορεί να ζήσει στη χώρα της. Αναρωτιέται λοιπόν κανείς: Τι μπορεί να κάνει ο άνθρωπος αυτός ακόμα κι όταν αποφυλακιστεί; Θα βρει δουλειά αυτός, ένας πρώην κατάδικος, τη στιγμή που οι ελεύθεροι κάτοικοι αναγκάζονται να μεταναστεύσουν; Και, βέβαια, υπάρχει και το ερωτικό αδιέξοδο, που φαίνεται από την αρχή, αφού το αντικείμενο του πόθου του είναι - υπό κανονικές συνθήκες τουλάχιστον - άπιαστο. Έτσι το όλο σκηνικό είναι από παντού ασφυκτικό και η τελική έκρηξη απόλυτα δικαιολογημένη από τις πολλαπλές πιέσεις (πάντοτε σχεδόν η πανταχόθεν πίεση οδηγεί σε έκρηξη.
Δυνατή και καθαρή σκηνοθεσία με πολλά κοντινά πλάνα, ρεαλισμός, όπως είπαμε, ενδιαφέρουσα εξέλιξη (αν και μάλλον προβλέψιμη) και ένας πολύ καλός επίσης πρωτοεμφανιζόμενος πρωταγωνιστής, συνθέτουν μια καλή κατά τη γνώμη μου ταινία που βάζει ένα ακόμα λιθαράκι στην άνοδο του ρουμάνικου σινεμά που λέγαμε και στην αρχή.