ΟΙ ΣΕΙΡΗΝΕΣ ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ

Η ταινία του Νίκου Περράκη "Σειρήνες στο Αιγαίο" ("Λούφα και παραλλαγή Νο 2", όπως μας υπενθυμίζει ο ίδιος, προσπαθώντας να καρπωθεί κάτι από την επιτυχία της παλιότερης ταινίας του), είναι σίγουρα η καλύτερή του από την εποχή ακριβώς της αυθεντικής "Λ. & Π." Μην χαίρεστε πολύ όμως. Το να το πετύχει αυτό ο σκηνοθέτης δεν ήταν καθόλου δύσκολο, μιας και όλες οι ενδιάμεσες ταινίες του (στιλ "Θηλυκή Συμμορία", "Προστάτης οικογένειας" και άλλα τέτοια) ήταν, πολύ απλά, κακές.
Εδώ πάντως περνά κανείς δύο σίγουρα ευχάριστες ώρες (χωρίς κάτι συγκλονιστικό φυσικά). Στα συν η πολύ σωστή και ρεαλιστική απόδοση της στρατιωτικής ατμόσφαιρας, ο άψογος, απόλυτα αληθινός τρόπος ομιλίας και συμπεριφοράς των φαντάρων (όσοι έχουν πάει τα αναγνωρίζουν άμεσα όλα αυτά) και κυρίως η πολύ καλή και φυσική ηθοποιία. Σπανιότατα έχουμε δει τόσο φυσικό παίξιμο σε ελληνική ταινία, τόσο αβίαστη και άμεση εκφορά του λόγου, τόσο ζωντανούς διαλόγους. Στα μείον η Βίκυ Καγιά, που εκτός από την εξαιρετική φυσική της παρουσία (γι' αυτό υπήρχε άλλωστε) δεν μπορεί να διεκδικήσει και Όσκαρ...
Δείτε την. Θα διασκεδάσετε, σαφώς δεν θα βαρεθείτε, αλλά δεν θα εκστασιαστείτε κιόλας!