"ΑΙΜΑ ΣΤΟΝ ΠΡΑΣΙΝΟ ΒΑΛΤΟ": Ο ΣΕΡΙΦΗΣ ΚΑΙ Ο ΧΑΡΤΟΠΑΙΚΤΗΣ

 

Το "Gunfight at the OK Corral" που γύρισε ο δημιουργός και άλλων κλασικών γουέστερν John Sturges (1910-1992) γυρίστηκε το 1957 και είχε την τύχη να έχει δύο εμβληματικούς πρωταγωνιστές: Τον Μπαρτ Λάνκαστερ και τον Κερκ Ντάγκλας, αλλά και την πανέμορφη κοκκινομάλλα Ρόντα Φλέμινγκ. Σημειώνω ότι στην Ελλάδα προβλήθηκε και είναι γνωστό με τον πανάσχετο τίτλο "Μονομαχία στον Πράσινο Βάλτο" (αν δείτε πουθενά ίχνος πρασινάδας, και μάλιστα σε βάλτο, ειδοποιείστε με παρακαλώ).

Είναι η ιστορία του διάσημου σερίφη Γουάιτ Ερπ, που εδώ συμμαχεί με έναν κακόφημο (και κακότροπο) αλκοολικό χαρτοπαίκτη για να αντιμετωπίσουν μια συμμορία παρανόμων στο ομώνυμο ράντσο. Προηγουμένως έχουν προηγηθεί αμοιβαίες υποχρεώσεις (ο ένας έχει σώσει τη ζωή του άλλου).

Η ταινία, καθαρό και κλασικό γουέστερν, εκτός από το πιστολίδι, τις μονομαχίες, τις πόλεις του Φαρ Ουέστ, επικεντρώνεται και στην προσωπική ζωή των δύο ηρώων και στην αντρική φιλία που δημιουργείται ανάμεσά τους, παρά τους τόσο διαφορετικούς χαρακτήρες και στιλ. Εκείνος είναι η προσωποποίηση του άτεγκτου, αδέκαστου και άψογου εκπροσώπου του νόμου, που αντιδρά σε κάθε παράνομο αψηφώντας το κόστος (ακόμα και της ζωής του). Αν και εδώ το κόστος είναι περισσότερο η απώλεια της προσωπικής ζωής, η μοναξιά, ως τίμημα της αφοσίωσης στο καθήκον.Αλλά και η κούραση. Ο σερίφης δεν βλέπει την ώρα να τα παρατήσει όλα και να αποσυρθεί. Ο άλλος είναι το χαμένο κορμί, ο τελειωμένος, ο απόλυτα αυτοκαταστροφικός τύπος που πολύ σύντομα μπορεί να γίνει σε όλους αντιπαθής, μισητός μάλλον. Καμία σχέση με νόμο. Μέσα του όμως υπάρχει (ακόμα) μια βαθύτερη ηθική. Επίσης το φιλμ καταγράφει (για πολλοστή φορά σε αμερικάνικο γουέστερν) το τέλος της απόλυτης ατομικότητας, του προσωπικού τσαμπουκά και του νόμου της ζούγκλας και την υποταγή σε στοιχειώδεις κανόνες δικαιοσύνης και, τελικά, δημοκρατίας. Την επιβολή κάποιουείδους νόμου, βρε αδερφέ!

Τα πολλά λόγια είναι φτώχια όμως. Οι φίλοι του είδους γνωρίζουν καλά πως πρόκειται για κλασικό δείγμα. Οι λίγοι φίλοι των γουέστερν που δεν το έχουν δει ακόμα, ας σπεύσουν.

ΥΓ: Πάντα με εκπλήσει το γεγονός ότι ήδη στα τέλη του 190υ αιώνα η Αμερική (το δυτικό κομμάτι της τουλάχιστον, το περίφημο Φαρ Ουέστ) ήταν ένα άναρχο μέρος, όπου άνθρωποι αλληλοσκοτώνονταν στους δρόμους και νταβραντισμένες συμμορίες κάουμπόιδων κάνανε ό,τι γούσταραν στις πόλεις. Καμιά σχέση με την Ευρώπη της εποχής. Στο βάθος όλης αυτής της αγριότητας και ανεξέλεγκτης ατομικότητας, υπάρχει εν σπέρματι το περίφημο "πάνω απ' όλα οι μπίζνες". Ο κτηνοτρόφος και ο μεγαλοκτηματίας κάνουν ό.τι γουστάρουν, καταπιέζουν τους πάντες και κλέβουν ατιμώρητα απ' όπου μπορούν. Ποιος είναι ο νόμος που θα τους σταματήσει; Αυτοί είναι οι δυνατοί! Καθόλου δεν με εκπλήσσει ότι στη χώρα αυτή υπάρχουν τόσα κατάλοιπα και σήμερα. Προφανώς ξέρω ότι όλα τα παραπάνω είναι διογκωμένα και μυθοποιημένα από το επικό χολιγουντιανό γουέστερν, αλλά στο βάθος κάπως έτσι ήταν τα πράγματα...