"THE HOUSE IN THE SQUARE" : ΡΟΜΑΝΤΙΚΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ

 

Θα μπορούσαμε και να το θεωρήσουμε ταινία επιστημονικής φαντασίας. Ουσιαστικά όμως είναι ένα ρομαντικό. αισθηματικό φιλμ με σταρ τον Τάιρον Πάουερ. Μιλάμε για το "The House in the Square" (γνωστό και ως "I'll Never Forget You"), γυρισμένο το 1951 από τον καλό βρετανό Roy Ward Baker (1916-2010), ο οποίος αργότερα γύρισε μερικές ταινίες τρόμου.

Ένας επιστήμονας είναι παθιασμένος με τη ζωή του Λονδίνου του 18ου αιώνα και, αν και αμερικανός, ζει εκεί σε ένα μεγάλο διαμέρισμα της εποχής αυτής, που κληρονόμησε από τους βρετανούς προγόνους του. Καποια στιγμή η επιθυμία του θα πραγματοποιηθεί: Θα μεταφερθεί στην εποχή που αγαπά, θα ερωτευτεί μια όμορφη κοπέλα της εποχής... και διάφορα άλλα θα συμβούν φυσικά.

Όπως είπα πρόκειται κυρίως για αισθηματικό φιλμ, το οποίο χρησιμοποιεί, για ρομαντικούς περισσότερο λόγους, το εύρημα του ταξιδιού στο χρόνο δίχως (επιστώ την προσοχή στους λάτρεις του είδους) να ασχολείται καθόλου με τα κλασικά χρονικά παράδοξα που δημιουργεί το ταξίδι ῾῾πίσω῾῾. Πέραν της ερωτικής ατμόσφιαρας που δημιουργεί η παράξενα ελκυστική Ann Blyth, η ταινία έχει και ένα ενδιαφέρον στοιχείο: Την απομυθοποίηση του 18ου αιώνα από τον ήρωα, όταν ανακαλύπτει ότι το Λονδίνο της εποχής, βρώμικο και γεμάτο φτωχούς στα όρια της εξαθλίωσης, δεν είναι όσο ειδυλιακό το φανταζόταν. Αυτό βεβαίως δεν εμποδίζει σε τίποτα να πλεχτεί το δικό του αιώνιο ειδύλιο...

Πέραν αυτού  βρήκα την ταινία λίγο ξεπερασμένη και αφελή. Ιδίως λόγω του ήρωα που πέφτει από γκάφα σε γκάφα δίχως να μπορεί, στοιχειωδώς έστω, να συγκρατήσει τις συνεχείς αναφορές σε στοιχεία ή γεγονότα του μέλλοντος, με αποτέλεσμα όλοι να τον κοιτάνε περίεργα (για να μην πω να τον θεωρούν ῾῾του διαβόλου῾῾). Λίγη προσοχή σε όσα σου ξεφεύγουν,  Τάιρον! 

"QUATERMASS AND THE PIT": Ο ΤΡΟΜΟΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΗ

Είχαμε γράψει για την περίφημη βρετανική τηλεοπτική σειρά επιστημονικής φαντασίας "Quatermass" με ήρωα έναν εκκεντρικό επιστήμονα. Το 1955 είχε γυριστεί η πρώτη κινηματογραφική ταινία με τον ήρωα αυτόν. Αργότερα γυρίστηκε μια δεύτερη και το 1967 ο αξιόλογος βρετανός σκηνοθέτης Roy Ward Baker (1916-2010) γυρίζει ένα τρίτο φιλμ, έγχρωμο αυτή τη φορά, το "Quatermass and the Pit" (ο, όπως συνήθως χαζός, ελληνικός τίτλος της εποχής ήταν "Το Τέλος του Κόσμου").
Εργασίες στο μετρό μιας "βεβαρημένης" με παράξενα περιστατικά από τα αρχαία χρόνια  περιοχής του Λονδίνου αποκαλύπτουν θαμμένο ένα μυστηριώδες αντικείμενο. Στην αρχή νομίζουν ότι πρόκειται για βόμβα από τον πόλεμο, στη συνέχεια όμως όλα δείχνουν ότι έχουμε να κάνουμε με εξωγήινο αντικείμενο. Οι πιθηκοειδείς σκελετοί που βρίσκονται γύρω πυκνώνουν το μυστήριο. Ο Κουότερμας ερευνά την υπόθεση με έναν σκληροπυρηνικό και "κολλημένο" στρατιωτικό και τα αποτελέσματα είναι συγκλονιστικά, αλλά και άκρως επικίνδυνα...
Καλή ταινία ΕΦ, (όπως πάντα οι βρετανικές ήταν μια κλάση ανώτερες από τον μέσο όρο των αντίστοιχων αμερικάνικων b movies - οι εξαιρέσεις απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα), κρατά και τον σύγχρονο θεατή με την έρευνα που σιγά - σιγά αποκαλύπτει απίστευτα στοιχεία, αλλά και με το ελαφρύό άγγιγμα μεταφυσικού στοιχείου που μοιάζει να αιωρείται στην ατμόσφαιρα - πασπαλισμένο με λίγη ψυχεδέλεια της εποχής. Ο χαρακτήρας του Κουότερμας είναι εδώ πιο ήπιος και λιγότερο στρυφνός και αντιπαθής σε σχέση με τα δύο πρώτα φιλμ. Τα εφέ βεβαίως είναι άτεχνα και ξεπερασμένα σήμερα, αυτό όμως πιστεύω ότι θα ενοχλήσει μόνο όσους νομίζουν ότι η αξία μιας ταινίας έχει οποιαδήποτε σχέση με την τελειότητα και εκθαμβωτικότητα των εφέ και παραμένουν οπαδοί του σύγχρονου Χόλιγουντ, που, εκτός εξαιρέσεων πάντοτε - αυτό ισχύει σε όλα τα πράγματα - διανύει κατά τη γνώμη μου μια από τις χειρότερες εποχές του. Τελειώνοντας θα πω ότι η ταινία διαθέτει και μια πρωτότυπη εξήγηση για το τι συμβαίνει και - ως ένα βαθμό - λειτουργεί και ως ταινία καταστροφής.