"Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΣΤΙΓΜΗ ΤΟΥΣ" ΣΤΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΠΕΡΙΟΔΟ

H Lone Scherfig είναι δανέζα, δουλεύει όμως στη Βρετανία (θυμηθείτε το (Αn Education"). Η ταινία της μάλιστα "Η Καλύτερη Στιγμή τους" (Their Finest) του 2016 θα λέγαμε ότι είναι μια καθαρά βρετανική ταινία, με όλα τα χαρακτηριστικά της μεγαλης σχολής της χώρας αυτής.
Βρισκόμαστε στο 1940 και το Λονδίνο βομβαρδίζεται ανηλεώς από τους ναζί. Οι άγγλοι γυρίζουν προπαγανδιστικά φιλμ, που εξυμνούν "τον βρετανικό ηρωισμό" για να ανυψωσουν το ηθικό του σκληρά δοκιμαζόμενου λαού. Μια κοπέλα, πρώην γραμματέας, προσλαμβάνεται σαν σεναριογράφος για ένα φιλμ που σχεδιάζεται, ενώνεται με την υπόλοιπη ομάδα των σεναριογράφων και, από την αρχή, κάνει τη διαφορά. Ωστόσο ψαχνοντας για μα "αληθινή ιστορία" που να αφορά την εκκένωση της Δουνκέρκης από τους βρετανούς στρατιώτες που είχαν παγιδευτεί εκεί μετά την υποχώρησή τους, ανακαλύπτει ότι η αλήθεια δεν είναι καθόλου ηρωική, όπως θα φανταζόταν κανείς. Κανένα πρόβλημα όμως. Γι' αυτό υπάρχουν (για να την αλλάξουν) οι σεναριογράφοι, οι παραγωγοί, οι "επιβλέποντες" του υπουργείου κλπ. κλπ. Κι όλα αυτά είναι μόνο η αρχή.
Ισορροπώντας έξυπνα και κομψά ανάμεσα στην κομεντί και το δράμα, η ταινία βλέπεται νομίζω πολύ ευχάριστα και, συγχρόνως, θίγει μια σειρά από θέματα: Την δύναμη του ίδιου του σινεμά πρωτίστως (ιδιαίτερα την εποχή εκείνη, που τα φιλμ ασκούσαν τεράστια επιροή σε εξ ίσου τεράστιες μάζες του πληθυσμού). Βλέπετε, παρακολουθούμε και την "ταινία μέσα στην ταινία", ένα μάλλον αφελές σεναριακά ηρωικό φιλμ, άψογα δουλεμένο όμως για να πετύχει τον στόχο του (και τον προπαγανδιστικό, αλλά και αυτόν των εισιτηρίων, στην Αμερική ιδιάιτερα). Από την άλλη βγαίνει ανάγλυφα και το "αδίστακτο" των ανθρώπων που εμπλέκονται με διάφορους τρόπους στην κινηματογραφική βιομηχανία, οι οποίοι βεβαίως δεν διστάζουν καθολου (κάθε άλλο) να "αλλάξουν τα φώτα" κυριολεκτικά στην αλήθεια (όπως αντιλαμβάνεστε, αυτό το "based on a true story" που τόσο συχνά βλέπουμε, σηκώνει πολλή, μα πολλή συζήτηση). Και, σε δραματικό επίπεδο, παρακολουθούμε το πώς η ατομική ζωή γίνεται έρμαιο της ιστορίας και των πολιτικοκοινωνικών καταστάσεων της κάθε εποχής. Και υπάρχει επίσης έντονη φεμινιστική πινελιά, αφού θίγεται και το θέμα της ισότητας, αλλά και της γυναικείας δύναμης.
Όλα δίνονται με ένα ιδιαίτερα νοσταλγικό κλίμα, η αλληλεπίδραση της ταινίας που γυρίζεται και των πραγματικών γεγονότων λειτουργεί άψογα και, στο τέλος, μπορεί να σας ξεφύγει και κανένα δάκρυ, αν και το φιλμ διαποτίζεται από πανταχού παρόν χιούμορ, το χαρακτηριστικό φλεγματικό των βρετανών μάλιστα. Σας το προτείνω ως κάτι που συγχρόνως είναι ευχάριστο, αλλά και θίγει αρκετά ενδιαφεροντα θέματα (είπαμε, κυρίως αυτό της αλληλεπίδρασης τέχνης και ζωής). Και μη φοβηθείτε καθόλου τον συνήθη χαρακτηρισμό της "κομεντί", διότι εδώ το είδος ξεπερνιέται σε πολλά επίπεδα.