13 ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ... ΓΙΑ ΚΛΑΜΑΤΑ

Υπάρχουν ταινίες που όταν είναι κακές... είναι πολύ κακές. Ιδανικό παράδειγμα, για μένα τουλάχιστον, το ανεκδιήγητο "Thirteen Ghosts" (2001) του Steve Beck, ο οποίος την επόμενη χρονιά γύρισε το επίσης αδιάφορο Ghost Ship και μετά, ευτυχώς, εξαφανίστηκε.
Τα Φαντάσματα λοιπόν είναι βέβαια ταινία τρόμου, αλλά δεν είμαι και πολύ σίγουρος γι' αυτό. Είναι επίσης κάτι σαν κωμωδία, παρωδία του είδους τέλος πάντων, αλλά ούτε και γι' αυτό παίρνω όρκο. Αν θέλετε να το πω πιο καθαρά, θέλει να είναι τρόμου, αλλά δεν φοβήθηκα ούτε σε μία σκηνή και θέλει να έχει και χιούμορ, αλλά ούτε μια φορά δεν έσκασε το χείλι μου. Τόσο καλά...
Με ένα αλλ' αντ' άλλων σενάριο, βάζει μια οικογένεια (μπαμπάς, δύο παιδιά, νταντά) να κληρονομούν το σπίτι ενός θείου που έχει για χόμπι να συλλέγει και να αιχμαλωτίζει... φαντάσματα με φριχτή όψη, τα οποία σημειωτέον βρίσκονται παγιδευμένα στο υπόγειο του σπιτιού. Όταν λοιπόν φτάσει εκεί η ανύποπτη οικογένεια, καταλαβαίνετε τι έχει να γίνει!
Το ντιζάιν του σπιτιού, χαώδες, όλο φτιαγμένο από γυαλί, γεμάτο μαγικά σύμβολα και μηχανές που κινούνται διαρκώς, είναι όντως εντυπωσιακό. Εκεί σταματάνε και τα θετικά της ταινίας. Από εκεί και πέρα υπάρχει μια διαρκής βαβούρα που πληγώνει και τα πιο κακόγουστα αυτιά, υπάρχουν διαρκείς εμφανίσεις φαντασμάτων που ποτέ δεν καταφέρνουν, για άγνωστο λόγο, να πιάσουν την οικογένεια, υπάρχει ο αντιπαθητικός και λες με επίτηδες κακή ηθοποιία βοηθός και συνεργάτης του θείου, υπάρχει το όλο κενά σενάριο, υπάρχει ακόμα και στις πιο κρίσιμες στιγμές κρύο χιούμορ που μπορεί να σε τρομάξει περισσότερο κι από τα ίδια τα φαντάσματα, υπάρχει το απόλυτο ναδίρ της ψυχολογίας των ηρώων, υπάρχει και η απαραίτητη γλυκανάλατη παρουσία της νεκρής μαμάς που δηλώνει, όπως κάθε νεκρή μαμά, ότι αγαπά περισσότερο από οτιδήποτε άλλο την οικογένεια, η δύναμη της οποίας άλλωστε είναι ικανή να τσακίσει κάθε εμπόδιο... Και σίγουρα θα υπάρχουν κι άλλα κακά που ξεχνώ και θα ανακαλύψετε μόνοι σας αν καταφέρετε να δείτε μέχρι τέλους το φιλμ.
Σπάνια θεώρησα ταινία τόσο κακή. Η ντιζαϊνιά μάλιστα και η "μοντερνιά" (βλέπε άχρηστα εφέ και η φασαρία που προανέφερα) κάνουν τα πράγματα χειρότερα. Τι να κάνουμε όμως; Αυτά παθαίνεις αν είσαι παμφάγο κινηματογραφικά ον...