ΣΤΟ ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΚΑΙ ΚΛΕΙΣΤΟΦΟΒΙΚΟ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ "DARK CITY"

Το 1998 ο ελληνικής καταγωγής Alex Proyas, που τον είχαμε μάθει από το ῾Κοράκι῾, γυρίζει την πιθανώς καλύτερη ταινία του, το "Dark City", με τον Ουίλιαμ Χαρτ, τη Τζένιφερ Κόνελι, τον Κίφερ Σάντερλαντ κ.ἀ.
Σε μια πόλη που θυμίζει 40ς ή 50ς και στην οποία πάντοτε είναι νύχτα, ένας ντετέκτιβ κυνηγά έναν σίριαλ κίλερ. Σύντομα θα μάθουμε ότι κάποιοι μυστηριώδεις τύποι ντυμένοι με μαύρους μανδύες φαίνεται ότι ελέγχουν τα πάντα.  Σύντομα επίσης θα αντιληφτούμε ότι τίποτα δεν είναι όπως φαίνεταιι - τουλάχιστον όπως φαίνεται στα μάτια και στις μνήμες των ηρώων...
Ευφάνταστη ταινία, που συνδυάζει επιτυχημένα το φιλμ νουάρ και την επιστημονική φαντασία. Σεναριακά μάλιστα το δεύτερο στοιχείο θυμίζει τη βασική ιδέα του επερχόμενου (την επόμενη χρονιά) ῾Μάτριξ῾. Υπάρχει διάχυτος ο προβληματισμός πάνω στη φύση και την αλήθεια που εμπεριέχεται στις ανθρώπινες αναμνήσεις, αλλά και πάνω στο στοιχείο του ελέγχου - ή της επιθυμίας ελέγχου μας - από άλλους. Αν σ᾽αυτό προσθέσουμε κάποια πρωτότυπα εφέ... αρχιτεκτονικής φύσης (δεν λέω τίποτα περισσότερο) και την ανατροπή λίγο πριν το τέλος (που και πάλι έχει να κάνει με το χώρο που βρισκόμαστε), μπορούμε να μιλήσουμε για μια εντυπωσιακή και ταυτόχρονα σκοτεινή (στην προκειμένη περίπτωση και κυριολεκτικά) ταινία. Το νουάρ κλίμα βρίσκεται σε όλο του το μεγαλείο και η Κόνελι, απόλυτα ταιριαστή με το κλίμα αυτό, είναι πανέμορφη.
Είναι αλήθεια ότι ξαναβλέποντάς το μετά από χρόνια, ένα μέρος από τον παλιό ενθουσιασμό είχε εξατμιστεί῾. Ωστόσε εξακολουθώ να το θεωρώ εντυπωσιακή  ταινία και επιτυχημένο συνδυασμό δύο ξεχωριστών ειδών. Αν δεν το έχετε δει δοκιμάστε το!