ΝΟΣΤΙΜΟ, ΑΛΛΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ "ΜΕΝΟΥ"

 

Ο Mark Mylod είναι σχετικά άγνωστος και μάλλον αδιάφορος σκηνοθέτης λίγων ταινιών. Είναι περισσότερο τηλεοπτικός. Να όμως που το 2022 γυρίζει το "Μενού", με τον πολύ καλό Ρέιφ Φάινς και την Άνια Τέιλορ-Τζόι, μια κατάμαυρη, σαρκαστικότατη κωμωδία με αρκετό ενδιαφέρον.

Μια ομάδα ζάπλουτων ανθρώπων όλων των ηλικιών, κάποιοι απ' αυτούς διασημότητες, πληρώνουν ένα ασύλληπτο ποσό για να πάνε με ειδικά σκάφη σε απομονωμένο μικρό νησί, όπου βρίσκεται το εστιατόριο ενός σούπερ σεφ, πιθανόν του καλύτερου στον κόσμο και ο οποίος δέχεται πελάτες που μόνο ο ίδιος επιλέγει. Μεταξύ τους υπάρχει και ένα νεαρό ζευγάρι. Θα διαπιστώσουμε αμέσως ότι το προσωπικό του εστιατορίου είναι οργανωμένο σαν στρατός, με τυφλή πειθαρχία στον σεφ. Και τα παράξενα συμβάντα θα αρχίσουν...

Φιλμ με ακραίο μαύρο χιούμορ (θα το καταλάβετε όσο περνά η ώρα) και αγχωτική ατμόσφαιρα, σατιρίζει ανελέητα μια σειρά από πράγματα: Πρώτα - πρώτα στο στόχαστρο μπαίνει η "υψηλή κοινωνία", όχι μόνο με την έννοια της αριστοκρατίας ή των επιχειρήσεων, αλλά και αυτή που περιλαμβάνει μια σειρά γελοίων και ηλίθιων καραγκιόζηδων (αθλητές, μέτριοι ηθοποιοί με μεγάλο σουξέ, μια ξινή σούπερ σταρ "κριτικός εστιατορίων" κλπ.), που το κοινό μεταξύ τους είναι μόνο τα πολλά λεφτά (για να πας στο συγκεκριμένο εστιατόριο άλλωστε αυτό αποτελεί προϋπόθεση). Όσο προχωρά βλέπουμε την κενότητα, τα βρώμικα μυστικά, την υπεροψία, την ηλιθιότητα μερικές φορές όλων αυτών των τύπων. Έτσι το εστιατόριο και οι εκλεκτοί (;;;) πελάτες του μετατρέπονται σε μια καρικατουρίστικη απεικόνιση της σύγχρονης κοινωνίας. Όσο για τον περίφημο σεφ και την ομάδα του... ε, αυτό θα μπορούσε να είναι ένα δείγμα απόλυτου φανατισμού κάποιων κοινωνικών ομάδων. Σε ένα εντελώς πρώτο επίπεδο γίνεται (προφανώς) και καυστική κριτική στα "υπεργκουρμέ" πανάκριβα εστιατόρια που ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια (ίσως αυτό με άγγιξε προσωπικά, διότι απεχθάνομαι όσο τίποτα αυτούς που σερβίρουν ένα πελώριο άδειο πιάτο με μια δυσδιάκριτη πρασινωπή κουτσουλιά στην αριστερή του άκρη διακοσμημένη περίτεχνα με χορταράκια και περιμένουν να προσκυνήσεις την ανυπέρβλητη νοστιμιά αυτής της μισής μπουκιάς που έχεις πληρώσει με το μισό μηνιάτικο ενός μέσου ανθρώπου).

Ανεξάρτητα απ' αυτά όμως, πρόκειται για πρωτότυπη, καλογυρισμένη ταινία, που κρατά τον θεατή και συγχρόνως ασκεί, όπως είπαμε, αιχμηρή κριτική. Από τα πιο ενδιαφέροντα φιλμ της χρονιάς.