ΟΙ ΔΥΟ ΟΨΕΙΣ ΤΗς "PEARL"

 Ο Ti West είναι γνωστός για μια σειρά ταινιών τρόμου, που, όπως καταλαβαίνω (δίχως να έχω δει κάποια) δεν ήταν και πολύ σπουδαίες. Ωστόσο το 2022 φαίνεται ότι είναι η χρονιά του. Κατ' αρχήν γυρίζει το "Χ", του είδους φυσικά, που συνδυάζει το κλίμα των 70ς - και τα πορνό της εποχής αυτής - με τον τρόμο. Το φιλμ μου είχε αρέσει αρκετά. Την ίδια χρονιά γυρίζει το prequel του "Χ" με τίτλο "Pearl" και πάλι με την ανερχόμενη Mia Goth στο βασικό ρόλο. Κι ενώ συνήθως σιχαίνομαι τα prequel, sequel, remake κι όλα τα σχετικά, εδώ έχουμε μια εξαίρεση (με κακία θα προσθέσω το κλασικό "που επιβεβαιώνει τον κανόνα) αφού προσωπικά το βρήκα καλύτερο από το αρχικό.

Το 1918 σε απομονωμένη αγροτική περιοχή ζει η νεαρή Pearl με τη σκληρή και απάνθρωπη μητέρα της και τον ανάπηρο πατέρα της. Ο επίσης νεαρός σύζυγός της πολεμά στην Ευρώπη και, καθώς η σιωπή του κρατά καιρό, όλα δείχνουν ότι είναι "αγνοούμενος", που ξέρετε τι σημαίνει στην πραγματικότητα. Η ίδια ασφυκτιά από την απομόνωση και την καταπίεση της μητέρας της, ενώ επιθυμεί διακαώς να γίνει σταρ του βωβού σινεμά (μανία που όντως είχε πιάσει τις νεαρές κοπέλες της εποχής, αλλά τουλάχιστον η Pearl έχει κάθε λόγο να ξεφύγει από τη δυστυχία της). Όμως...

Η ταινία συνδυάζει το θέμα της κοινωνικής καταπίεσης με την διαρκώς κλιμακούμενη παράνοια (και τον συνεπακόλουθο τρόμο βεβαίως). Η ψυχολογία της ηρωίδας, τα όνειρά της, οι πόθοι της, δίνονται ανάγλυφα από το σκηνοθέτη και οι εξελίξεις μοιάζουν αναπόφευκτες. Αλλά είναι και οι κοινωνικές αναφορές που υπογραμμίζονται και την κάνουν ακόμα πιο ενδιαφέρουσα. Διότι εκτός της οικογενειακής καταπίεσης, εκτός του μίζερου κλίματος της κάθε μακρινής επαρχίας, τονίζει και τις ταξικές διαφορές (εκείνη ανήκει σε φτωχή αγροτική οικογένεια, ο σύζυγός της προέρχεται από εύπορη). Οι συναντήσεις με το σόι του αγνοούμενου συζύγου είναι χαρακτηριστικές.

Ενδιαφέρον φιλμ, που με κράτησε από την αρχή ως το τέλος, καταγράφεται στις καλές στιγμές ενός είδους που σαφώς δεν βρίσκεται στα καλύτερά του τα αρκετά τελευταία χρόνια (ναι, ξέρω, έχετε βαρεθεί να το ακούτε αυτό από μένα).