ΑΔΙΑΚΡΙΣΙΕΣ "ΚΑΤΑΣΚΟΠΩΝ"
Γνωρίζαμε τις κατασκοπικές (ή κατασκοπευτικές είναι το σωστό;) ταινίες, με τις πολύπλοκες ίντριγκες, τους διπλούς ή πολλαπλούς πράκτορες, τα παιχνίδια γάτας - ποντικού. Γνωρίζαμε επίσης και χιουμοριστικές εκδοχές τέτοιων ταινιών. Στις "Αδιακρισίες" (Duplicity, 2009) του Tony Gilroy (που κυρίως είναι σεναριογράφος και έγραψε μεταξύ άλλων τα σενάρια για την πολύ καλή τριλογία του Bourne) και οι μπερδεμένες ίντριγκες και το χιούμορ υπάρχουν, μόνο που η κατασκοπεία δεν γίνεται ανάμεσα σε χώρες, αλλά ανάμεσα σε πολυεθνικές και αυτό που διακυβεύεται δεν είναι κάποιο νέο σχέδιο όπλου ή κάτι που αφορά τις σχέσεις χωρών, αλλά το αν κάποια εταιρία θα ρίξει στην αγορά νέο σαμπουάν, κρέμα, λοσιόν ή αφρό ξυρίσματος. Για να κλαπούν αυτά τα... πολύτιμα μυστικά, συναντάμε εδώ όλο το σασπένς, όλη την υψηλή τεχνολογία, όλους τους πακτωλούς χρημάτων, όλα τα διπλά και όχι μόνο παιχνίδια των "κανονικών" ταινιών του είδους. Ακούγεται αστείο και είναι. Παύουμε όμως να γελάμε τόσο πολύ όταν μάθουμε τα δις που μπορεί να σημαίνει κάποιο νέο γελοίο προϊόν ή το να κατακτήσει μια εταιρία ένα μεγαλύτερο ποσοστό στην παγκόσμια αγορά ενός ηλίθιου προϊόντος.
Όσο για την ταινία, είναι διασκεδαστική, διαθέτει σασπένς, μερικές απολαυστικές και αστείες στιγμές, συνεχείς ανατροπές (με μια μεγάλη στο τέλος), συνεχή μπρος - πίσω στο χρόνο ώστε να συμπληρωθεί το πολύπλοκο παζλ και τους Κλάιβ Όουεν, Πολ Τζιαμάτι και Τζούλια Ρόμπερτς (την οποία ποτέ δεν πολυχώνεψα, αλλά είναι ταιριαστή στο ρόλο). Τι άλλο θέλετε λοιπόν;
Το πρόβλημά μου βέβαια (για να γκρινιάξω και λίγο) είναι ότι προσωπικά ποτέ δεν συμπάθησα ιδιάιτερα όλες αυτές τις κοσμοπολίτικες ταινίες (εδώ παίζουν η Ν. Υόρκη, η Ρώμη και το Λονδίνο) με τις μπερδεμένες ιστορίες, την αισθηματική κομεντί στο κέντρο της ίντριγκας και το θέμα που ουδόλως με ενδιαφέρει. Αυτό όμως, ξαναλέω, είναι προσωπικό θέμα. Για να γυρίζονται τόσα και τόσα χρόνια θα έχουν προφανώς εκατομμύρια φανς. Και οι "Αδιακρίσίες" είναι νομίζω από τις καλές του είδους. Οπότε, αν θέλετε να διασκεδάσετε για δύο ώρες, δείτε το. Αμέσως μετά, εγώ τουλάχιστον το ξέχασα.
Ετικέτες "Duplicity (2009), Gilroy Tony