LA VERITE": ΟΤΑΝ Ο ΚΛΟΥΖΟ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕ ΤΗ ΜΠΑΡΝΤΟ

 

Τελικά θεωρώ τον Henri-Georges Clouzot (1907-1977) έναν από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες παγκοσμίως. Το 1960 συναντά τη απόλυτα σέξι εδώ Μπριζίτ Μπαρντό (μάλλον απροσδόκητη συνάντηση) στο "La Verite", ένα ασπρόμαυρο δικαστικό δράμα, που ωστόσο νομίζω ότι ξεπερνά τα συνήθη δικαστικά δράματα.

Μια όμορφη και σέξι νέα κοπέλα δικάζεται για τον φόνο του εραστή της. Αμέως μετά εκείνη είχε αποπειραθεί να αυτοκτονήσει, πράγμα που ο κατήγορος προσπαθεί να αποδείξει ότι δεν αληθεύει, ότι πρόκειται για θέατρο. Σιγα - σιγά  μαθαίνουμε τα γεγονότα όπως ακριβώς έχουν συμβεί.

Το φιλμ κινείται με συνεχή φλας μπακ. Από τη δίκη πάμε στο παρελθόν για να μάθουμε ολόκληρη τη ζωή της κοπέλας, από τότε που φεύγει από το καταπιεστικό περιβάλλον του επαρχιακού σπιτιού της για να ζήσει με την αδελφη της στο πολύβουο και μαγευτικό τότε Παρίσι έως τον περίφημο φόνο. Μόνο που η αδελφή είναι μια καθ᾽όλα άξια και καλή κοπέλα που σπουδάζει μουσική, ενώ η ηρωίδα μας είναι το ῾μαύρο πρόβατο῾ της οικογένειας. Ατίθαση, ανεξάρτητη, δίχως ῾῾υψηλά ενδιαφέροντα῾῾, που αλλάζει εραστές κάθε λίγο και, εντέλει, το μόνο που θέλει είναι να ζήσει ανέμελα τη ζωή της. 

Ο Κλουζό όχι μόνο πιάνει απόλυτα πειστικά το χαρακτήρα της ηρωίδας του, μιας παθιασμένης κοπέλας που δρα περισσότερο συναισθηματικά παρά με την όποια έννοια λογικής, αλλά και συλλαμβάνει από πολύ νωρίς (υπενθυμίζω ότι το φιλμ είναι του 1960) την επανάσταση των νέων που θα ερχόταν λίγα χρόνια μετά, στα μέσα των 60ς. Τη μποέμικη ζωή, τον ελεύθερο έρωτα, το γλυκό και γοητευτικό ῾῾χύμα῾῾ των τότε καλλιτεχνών, την απαίτησή για αυθεντική ζωή κόντρα στους περιορισμούς, τις συμβάσεις και την καταπιεστική συντηρητικότητα της εποχής. Και, προσέξτε: Το θέμα δεν είναι αν δικαιώνει ή όχι την κοπέλα για τις πράξεις της. Η ουσία είναι ότι αντιλαμβάνεται θαυμάσια το γιατί και το πώς της συμπεριφοράς της, την αυθόρμητη εξέγερση πολλών νέων κατά των διαφόρων κατεστημένων, ανεξάρτητα αν η εξέγερση αυτή αποδεικνύεται τελικά αυτοκαταστροφική. Και φυσικά υπάρχει και το σασπένς για το πώς τα πράγματα οδηγήθηκαν τελικά σε τραγωδία.

Αγνοούσα το φιλμ αυτό και ομολογώ ότι με συνεπήρε.