ΚΟΡΙΤΣΙ ΓΙΑ (ΠΟΛΥ ΠΛΟΥΣΙΟ) ΣΠΙΤΙ

Είπαμε: Οι ρομαντικές κομεντί δεν είναι και η καλύτερή μου. Αυτό εδώ το "Κορίτσι για σπίτι" (Hors de Prix, 2006) του Pierre Salvadori όμως είναι από τις συμπαθητικές τέτοιες και ανατρέπει και κάποια από τα στερεότυπα του είδους. Κατ' αρχάς η Οντρέ Τοτού κάθε άλλο παρά ρομαντική σύγχρονη κοπέλα είναι. Αντίθετα είναι περίπου κάτι σαν πόρνη πολυτελείας, που την πέφτει αδίστακτα σε πλούσιους γέρους, με απώτερο σκοπό τον γάμο ή - στη χειρότερη περίπτωση - μια όσο πιο μακρά περίοδο είναι δυμνατόν σούπερ χλιδάτης ζωής, με σαμπάνιες και χαβιάρια και πολυτελή ξενοδοχεία και όλα τα σχετικά. Ο ήρωας πάλι, φτωχός και ερωτευμένος μαζί της, δεν διστάζει καθόλου να γίνει κι αυτός ζιγκολό όταν του δίνεται η ευκαιρία και να γευτεί κι αυτός τις αφάνταστες πολυτέλειες που λέγαμε.
Έρωτας λοιπόν ανάμεσα σε δύο ζιγκολό, έναν αρσενικό κι ένα θηλυκό, και, ρομαντισμός ξε-ρομαντισμός, υπάρχει αρκετή κυνικότητα στο όλο πράγμα. Υπάρχει και αρκετό χιούμορ, καλοί διάλογοι και βέβαια οι γνωστές παρεξηγήσεις και ψιλοανατροπές του είδους, η Τοτού είναι αρκετά σέξι και καθόλου αθώα, όπως την έχουμε συνηθίσει, οπότε, χωρίς φυσικά να πρόκειται για κανένα αριστούργημα, η ταινία βλέπεται ευχάριστα, ιδιαίτερα σε θερινό σινεμαδάκι τώρα που είναι καλοκαίρι. Εντάξει, το τέλος είναι προβλέψιμο, αλλά στο μεταξύ το δίωρο έχει περάσει χωρίς να το καταλάβεις. Άσε που μπορεί να μάθετε και κάποια πράγματα που θα σας χρησιμεύσουν αν στόχος σας είναι η δια βίου χλιδή - και η σίγουρη κληρονομιά σε σχετικά σύντομο χρόνο...