"ΤΑ ΣΑΓΟΝΙΑ ΤΟΥ ΚΑΡΧΑΡΙΑ" ΚΑΙ ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΤΩΝ ΔΙΑΚΟΠΩΝ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ

 Ε, λοιπόν ναι! Μετά από πάμπολλα χρόνια ξαναείδα τα περίφημα "Σαγόνια του Καρχαρία" (Jaws, 1975) του σχεδόν άγνωστου τότε Steven Spielberg, με τον Ρόι Σάιντερ, τον Ρίτσαρντ Ντρέιφους και τον Ρόμπερτ Σο.

Την ιστορία τη ξέρετε. Σε αμερικάνικο θέρετρο, ντάλα καλοκαίρι και ενώ συρρέει πλήθος τουριστών, ένας γιγάντιος λευκός καρχαρίας κάνει την απροσδόκητη εμφάνισή του. Τα θύματα διαδέχονται το ένα το άλλο, ενώ ο σερίφης της περιοχής, ένας επιστήμονας του Ωκεανολογικού Ινστιτούτου και ένας έμπειρος θαλασσόλυκος, εξπέρ στους καρχαρίες, ξεκινούν να τον κυνηγήσουν. Ο τρόμος παραμονεύει.

Η ταινία δεν είναι μόνο η πρώτη τεράστια επιτυχία του Σπίλμπεργκ, το φιλμ που τον έκανε αμέσως σταρ, αλλά και το πρώτο ουσιαστικά αμερικάνικο μπλογκμπάστερ, όπως εννοούμε τον όρο σήμερα. Δεν θα πω πολλά για μια τόσο γνωστή ταινία. Απλώς ότι μέχρι σήμερα παραμένει ικανή να σκορπά ρίγη και να καθηλώνει τον θεατή (και να τον κάνει να φοβάται τη θάλασσα καλοκαιριάτικα), ενώ η δομή της ξεκινά το στιλ που καθιέρωσε στη συνέχεια ο Σπίλμπεργκ, με την αργή, αλλά γεμάτη ανησυχητικά σημάδια αρχή και την κορύφωση όσο προχωράμε (θυμηθείτε στις "Στενές Επαφές", το "Χουκ" κλπ) . Με την έννοια αυτή είναι ένα είδος κλασικής ταινία. Να σημειώσω ότι υπάρχει και έντονη κριτική στην θεώρηση ότι κέρδος και χρήμα είναι πάνω απ' όλα (εν πολλοίς υπεύθυνοι για τη φρίκη που ακολουθεί είναι οι αρχές και οι επαγγελματίες της περιοχής που αρνούνται να εκκενώσουν τις παραλίες και να απαγορεύσουν τα μπάνια για να μη φύγουν οι - πηγή κέρδους - τουρίστες).

Πάντως εσείς οι ελάχιστοι που δεν το έχετε δει, κάντε το.