ΤΟ "EQUILIBRIUM" ΚΑΙ Η ΑΙΩΝΙΑ ΕΠΙΡΡΟΗ ΤΟΥ "1984"

Το θέμα είναι κλασικό: Μέλλον, φασιστικό καθεστώς, απαγόρευση διαφόρων πραγμάτων που ποικίλουν ανά ταινία (ή βιβλίο), κάποιος/οι που επαναστατούν ενάντια στην εξουσία... Πόσες φορές το έχουμε ξαναδεί και πόσες θα το δούμε στο μέλλον; (ελπίζω μόνο να το δούμε και να μην το ζήσουμε) Στα κλασικά αυτά πλαίσια κινείται και το "Equilibrium" του 2002 του γερμανού Kurt Wimmer. Όπου - πολυχρησιμοποιημένο κι αυτό - στην ολοκληρωτική μελλοντική κοινωνία απαγορεύεται το συναίσθημα γενικά (όπως και η κάθε μορφής τέχνη), πράγμα που επιτυγχάνεται με την υποχρεωτική κατανάλωση από όλον τον πληθυσμό ενός συγκεκριμένου χαπιού, που "πετυχαίνει" ακριβώς αυτό. Όταν ένας από τους πιο άτεγκτους κυνηγούς "εγκληματιών" παραβατών και άριστα εκπαιδευμένος για δράση κάθε είδους (για να μην ξεχνιόμαστε και να έχουμε άφθονες ευκαιρίες για θέαμα), παραλείπει να πάρει την καθημερινή του δόση, αρχίζει να βλέπει τα πράγματα από ολότελα διαφορετική οπτική γωνία. Τουλάχιστον η ταινία, που νομίζω ότι ξαναχρησιμοποιεί ένα μάλλον εξαντλημένο μοτίβο, είναι εξαιρετικά καλογυρισμένη. Ιδιαίτερα ατμοσφαιρική, άψογα χορογραφημένες (έως και "χορευτικές") σκηνές δράσης (το "Matrix" παραμονεύει πάντοτε στη γωνία), καλό timing, κάποιες (οχι ιδιαίτερα εντυπωσιακές) ανατροπές, ενώ οι Κρίστιαν Μπέιλ και Μάικλ Μπιν είναι πολύ ταιριαστοί στους βασικούς ρόλους. Αυτά είναι τα θετικά, που βέβαια μου φαίνονται αρκετά για να περάσει κάποιος ένα ευχάριστο δίωρο. Δεν έχω δει την μοναδική επόμενη του Wimmer. Τον βρήκα ικανό σκηνοθέτη, αλλά μάλλον δεν φαίνεται να έχει συνέχεια. Τουλάχιστον θα μπορούσε να κάνει απολαυστικές ταινίες δράσης. Πάντως, εν κατακλείδι, το "Equilibrium" δεν είναι κακό. Ακομα και στιλάτο θα το χαρακτήριζα. Απλώς το έχω δει πάρα πολλές φορές...