ΟΤΑΝ Ο ΤΡΟΜΟΣ ΣΥΝΑΝΤΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΣΤΗ "ΓΥΜΝΗ ΑΠΕΙΛΗ"

Το 1985 ο Tobe Hooper, μετά από ταινίες όπως ο "Σχιζοφρενής Δολοφόνος με το Πριόνι" ή το "Poltergeist", ήταν ένας από τους σημαντικότερους δημιουργούς στο χώρο του κινηματογράφου τρόμου (μετά το 86 "εξαφανίστηκε" κάνοντας μόνο τηλεόραση ή λίγες αδιάφορες ταινίες). Τότε λοιπόν, το 1985, γυρίζει το "Lifeforce" ("Γυμνή Απειλή"), μια μάλλον cult σήμερα ταινία παρά το "κάπως" σενάριό της, που συνδυάζει τρόμο και επιστημονική φαντασία.
Όταν ο κομήτης του Χάλεϊ περνά καντά από τη γη, το πλήρωμα ενός γήινου σκάφους ανακαλύπτει ένα τεράστιο εξωγήινο αντικείμενο κοντά σ' αυτόν. Στο εσωτερικό του βρίσκονται, μεταξύ άλλων, τρία ανθρωποειδή σώματα, δύο αρσενικά και ένα θηλυκό, τέλεια διατηρημένα. Στη συνέχεια η επαφή με το σκάφος χάνεται πλήρως από τη γη. Λίγο μετά το γήινο σκάφος θα βρεθεί κατεστραμένο και ο κυβερνήτης του, ο μόνος επιζήσας, θα διηγηθεί μια απίστευτη ιστορία για το τι συνέβει εκεί μέσα. Στο μεταξύ όμως τα ανθρωποειδή όντα βρίσκονται πλέον κι αυτά στη γη και το γεγονός αυτό δεν προμηνύει τίποτα καλό για την ανθρωπότητα...
Το φιλμ ξεκινά σαν απόλυτη επιστημονική φαντασία για να μεταλλαχτεί στη συνέχεια σε ταινία τρόμου (και καταστροφής θα έλεγα), στα πρότυπα των ταινιών με ζόμπι (όχι ακριβώς βέβαια κατά το σενάριο, οι σκηνές ωστόσο παραπέμπουν κατ' ευθείαν εκεί). Αρκετά ειδικά εφέ, κατάχρηση μπλε λάμψεων και ακτίνων, σκηνές σχεδόν σπλάτερ, αλλά αυτό που μένει κυρίως στο νου (του αντρικού πληθυσμού τουλάχιστον) είναι η πανέμορφη εξωγήινη Ματίλντα Μέι, η οποία περιφέρεται ολόγυμνη σε όλο το πρώτο μισό της ταινίας ως ερωτικότατο εξωγήινο βαμπίρ. Ίσως αυτό ακριβώς το στοιχείο (μεταξύ μας τώρα) είναι που συντέλεσε στο να θεωρείται το φιλμ ένα είδος cult. Κατά τα άλλα οι σεναριακές αφέλειες είναι αρκετές (ανάμεσα σε άλλες, η έρευνα για ένα τόσο σημαντικό θέμα που αφορά την ίδια την επιβίωση της ανθρωπότητας γίνεται βασικά από τρεις - τέσσερεις ανθρώπους που τρέχουν από το ένα μέρος στο άλλο και τα κάνουν όλα σχεδόν μόνοι τους, αφείστε που για αρκετό διάστημα μαζύ τους τρέχει και ο... βρετανός υπουργός Εσωτερικών).
Ωστόσο η ταινία διαθέτει μια καλή σεναριακή ιδέα, επιχειρεί να παντρέψει την επιστήμη (και την ΕΦ) με το μεταφυσικό στοιχείο (τα κάνει λίγο μπάχαλο κι εκεί, αλλά η προσπάθεια είναι ενδιαφέρουσα κατά τη γνώμη μου), αλλά και να εξηγήσει τον βαμπιρικό μύθο με "επιστημονικά" σοιχεία. Φυσικά διαθέτει δράση που κρατά τον θεατή και γενικά, αν το δείτε σαν ένα όχι πολύ σοβαρό φιλμ και αφεθείτε στα όσα συμβαίνουν επί της οθόνης, πιστεύω ότι θα το διασκεδάσετε αρκετά (αν είστε φίλοι των ειδών που "παντρεύει" τουλάχιστον). Οπότε αυτή είναι και η τελική μου συμβουλή: Μην το πάρετε πολύ σοβαρά, οπότε μάλλον θα το απολαύσετε.
ΥΓ:  Πρόκειται για μια από τις τελευταίες αξιόλογες ταινίες του Hooper. Ακολούθησαν το "Invaders from Mars" και ο δεύτερος "Σχιζοφρενής" με τον Ντένις Χόπερ... και μετά το χάος!