ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΕΤΑΞΟΥΝ ῾῾ΤΑ ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ ΤΗΣ ΚΑΜΠΟΥΛ῾῾;

 

῾῾Τα Χελιδόνια της Καμπούλ῾῾ ήταν αρχικά βιβλίο του αλγερινού γαλλόφωνου συγγραφέα Γιασμίνα Χάντρα. Το 2019 γίνεται γαλλικό animation από δύο γυναίκες:: Την καρτουνίστα Elea Gobbe-Mevellec και τη σκηνοθέτη Zabou Breitman.

Πρόκειται για μια δυνατή (και τραγική) ιστορία που διαδραματίζεται στην Καμπούλ το 1998, όταν την εξουσία κατείχαν οι στυγνοί Ταλιμπάν. Ένα ερωτευμένο ζευγάρι με πολύ πιο σύγχρονες αντιλήψεις από τον εφιαλτικό σκοταδισμό και θεοκρατσμό της εξουσίας θα βρεθεί σε όλο και πιο δεινή θέση, ενώ ένα άλλο ζευγάρι, μεσήλικο αυτό, θα αντιμετωπίσει τα δικά του προβλήματα, που δεν σχετίζονται με την εξουσία. Οι μοίρες των δύο ζευγαριών θα διασταυρωθούν με απροσδόκητο τρόπο και οι εξελίξεις θα είναι δραματικές.

Οι ιστορία είναι τραγική. Οι ήρωες, ακόμα κι αυτοί που δεν το έχουν συνειδητοποιήσει, πασχίζουν να βρουν μια χαραμάδα για να αναπνεύσουν κάτω από την εφιαλτική εξουσία φανατικών θρησκόληπτων (πάντα πίστευα ότι η θεοκρατία, όποια θρησκεία κι αν υπηρετεί, είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να συμβεί, με τα σημερινά δεδομένα τουλάχιστον). Φυσικά υπάρχει αρκετός διδακτισμός (ύμνος για την αξία της ελευθερίας, κατδίκη της καταπίεσης και της καταστολής κλπ.), πράγμα που βρίσκω, πάντως, αναμενόμενο όταν έχουμε να κάνουμε με τόσο βάρβαρο καθεστώς - και μάλιστα, θα έπρεπε να τονιστεί, αναχρονιστικά βάρβαρο. Σίγουρα το φιλμ παρακολουθειται με ενδιαφέρον.

Όσο για το ίδιο το σχέδιο, είναι κομψό, λιτό, ευαίσθητο, με ῾῾χαμηλά῾῾ χρώματα που θυμίζουν ακουαρέλες και, θα έλεγα εν τέλει, αποτελεσματικό. Φυσικά, όπως καταλαβαίνετε, πρόκειται για animation που απευθύνεται αποκλειστικά σε ενήλικες. Αξίζει να το δείτε και για τη δυνατή (και τραγική, θα επαναλάβω) ιστορία, αλλά και ως μάθημα για το ποιους κινδύνους πρέπει να αποφύγουμε πάσει θυσία...