ΟΛΑ ΠΑΝΕ ΣΤΡΑΒΑ ΣΤΟ "ΓΑΛΑΚΤΟΔΑΣΟΣ"

Το "Γαλακτόδασος" (Milchwald, 2003) είναι η πρώτη ταινία του Christoph Hochhäusler και αποτελεί ένα από τα δείγματα του νέου γερμανικού σινεμά. Η πρόθεση του νέου σκηνοθέτη είναι ενδιαφέρουσα. Αφηγείται τις περιπέτειες και τις περιπλανήσεις δύο παιδιών (που είναι αδέλφια) που εγκαταλείπονται για λίγο από τη θετή μητέρα τους στην Πολωνία. Όταν όμως εκείνη επιστρέφει για να τα πάρει, αυτά έχουν ήδη χαθεί. Η πλοκή στη συνέχεια γίνεται όλο και πιο αγχωτική - παρά το ότι δεν τη βρήκα γυρισμένη με ιδιαίτερο νεύρο, ώστε να κορυφώσει αυτή την αγχωτική ατμόσφαιρα.
Ο δημιουργός θέλει να μεταφέρει (όπως ο ίδιος δηλώνει) την ιστορία του Χανς και της Γκρέτελ, που χάνονται στο δάσος, στη σύγχρονη εποχή, δίχως όμως όπως στο παραμύθι (και σε κάθε παραμύθι) να υπεισέρχεται το φανταστικό στοιχείο. Αντίθετα, όσα συμβαίνουν εδώ είναι απόλυτα ρεαλιστικά.
Η ταινία λειτουργεί σαν παραβολή πάνω στη βίαιη ενηλικίωση, την άγρια δηλαδή είσοδο των δυο παιδιών στον κόσμο των μεγάλων. Ταυτόχρονα μια σειρά συμπτώσεων και όχι μόνο (τόσο η "μοίρα" όσο και η ανθρώπινη παρέμβαση) συντελούν στη διαρκή απομάκρυνση της δυνατότητας επιστροφής στους γονείς, ενώ το διφορούμενο τέλος παραμένει ανοιχτό σε αναγνώσεις - αν και εγώ το ερμήνευσα ως απαισιόδοξο. Το ενδιαφέρον στο φιλμ είναι ότι δεν υπάρχουν ξεκάθαροι "καλοί" και "κακοί". Όλοι οι ήρωες είναι διφορούμενες προσωπικότητες, που ταλαντεύονται ανάμεσα στους δύο αυτούς μονοδιάστατους χαρακτηρισμούς. Ακόμα και τα ίδια τα παιδιά-θύματα δεν έχουν ξεκάθαρο θετικό ή αρνητικό χαρακτήρα - και κυρίως το κορίτσι, που είναι και μεγαλύτερο και που δεν μοιάζει αθώο ούτε δίνει στο θεατή την βολική ευκολία να το συμπαθήσει ιδιαίτερα. Πάντως βρήκα και κάποιες σεναριακές απιθανότητες σε μια ταινία που η γραφή της είναι απόλυτα ρεαλιστική - παρά το ότι πολλοί θα αντικρούσουν ότι δεν είναι ο ρεαλισμός της πλοκής αυτό που προέχει και κατά βάθος θα έχουν δίκιο.
Αρκετά ενδιαφέρον, αν μάλιστα θυμηθεί κανείς ότι πρόκειται όχι απλώς για ντεμπούτο αλλά για πτυχιακή εργασία, χωρίς όμως να μου φανεί και κάτι ιδιαίτερο. Αν δω άλλη ταινία του σκηνοθέτη ίσως αποκτήσω πληρέστερη άποψη.