ΣΤΗ ΦΡΙΚΗ ΤΗΣ "ΑΓΕΛΗΣ"

"Η Αγέλη" (Le Meute) είναι ένα γαλλικό φιλμ τρόμου (και σπλάτερ) του 2010 που γυρίστηκε από τον πρωτοεμφανιζόμενο Franck Richard. Οποιαδήποτε λοιπόν συζήτηση γι' αυτό απευθύνεται αποκλειστικά στους φίλους του είδους. Οι υπολοιποι, όπως είναι φυσικό, δεν θα περάσουν ούτε απ' έξω. Σαν τέτοιο φιλμ λοιπόν, και αυστηρά μέσα στα πλαίσια του είδους, έχει θετικά και αρνητικά στοιχεία.
Η ιστορία είναι κλασική στο χώρο: Κοπέλα ξεμένει σε έρημη περιοχή της γαλικής επαρχίας, όπου υπάρχει μόνο ένα μπαρ - εστιατόριο - μπακάλικο κλπ. με ιδιοκτήτρια μια ακοινώνητη και άγρια ηλικιωμένη, όπου, όπως αντιλαμβάνεστε, περίεργα και καθόλου ευχάριστα πράγματα αρχίζουν να συμβαίνουν. Σκάει και μια άγρια παρέα μηχανόβιων και κάνει ακόμα χειρότερα τα πράγματα...
Ενώ λοιπόν περιμένεις να δεις μια ακόμα σπλατεριά - έχει φυσικά κι από τέτοιο - ξαφνικά, κάπου στη μέση, εισβάλλει το φανταστικό στοιχείο και ανατρέπει τα αναμενόμενα. Το ατού της ταινίας είναι η εξαίρετη πάντοτε ηθοποιός Yolande Moreau (τη θυμάστε στο "Seraphine";), σε έναν ταιριαστό γι' αυτή ρόλο. Μας έχει συνηθίσει άλλωστε να ερμηνεύει "μη ισορροπημένες" (για να το πούμε κομψά) προσωπικότητες. Ενδιαφέρουσα είναι και η όλη "άρρωστη" ατμόσφαιρα που στήνει ο σκηνοθέτης, μερικές όμορφες και φυσικά σκοτεινές και ανησυχητικές εικόνες, και κυρίως, στην αρχή ως επί το πλείστον, μια σειρά από "κουφούς" χαρακτήρες που μπαινοβγαίνουν στο μπαρ. Σ' αυτές τις σκηνές υπάρχει μαύρο χιούμορ, αλλά και ένας πραγματικά από το πουθενά σουρεαλισμός, που κάνει το όλο πράγμα πιο ενδιαφέρον. Δυστυχώς στη συνέχεια τα ευπρόσδεκτα για μένα αυτά στοιχεία χάνονται βαθμιαία. Να μη ξεχάσω και μια αμυδρή σίγουρα, υπαρκτή πάντως, πολιτική διάσταση, κάτι σαν αλληγορία θα έλεγα. Στα ψιλά βέβαια, μην το πάρετε και πολύ στα σοβαρά και πάτε να δείτε την ταινία γι' αυτό...
Στα αρνητικά σίγουρα θα βάζαμε το κακό ή, τέλος πάντων, πρόχειρο σενάριο. Υπάρχουν ιδέες που δεν ολοκληρώνονται, υπάρχουν μεταπτώσεις των χαρακτήρων που δεν καταλαβαίνεις πώς και γιατί συνέβησαν... και γενικά έμεινα με μια μάλλον ανολοκλήρωτη αίσθηση. Ίσως αν πρόσεχαν περισσότερο το θέμα αυτό να μιλούσαμε για ένα καλό δείγμα του μάλλον εξαντλημένου αυτού είδους. Ευτυχώς πάντως εδώ τουλάχιστον δεν μιλάμε για "torture porno", στα ίχνη των διάφορων "Saw", αν και σε κάποια σημεία φλερτάρει επικίνδυνα και μ' αυτό. Πάλι καλά.