Κυριακή, Αυγούστου 30, 2020

"THE LAST LOVECRAFT": ΚΩΜΩΔΙΑ ΤΡΟΜΟΥ ΓΙΑ ΚΛΑΜΑΤΑ...

Το 2009 ο άγνωστος Henry Saine αποφασίζει να καταπιαστεί (γιατί;) με τον Λόβκραφτ φτιάχνοντας μια κωμωδία τρόμου βασισμένη στη ῾Μυθολογία Κθούλου῾, το "The Last Lovecraft: Relics of Cthulu". Δεν έχω τίποτα με την πρόθεσή του (αντιθέτως μάλιστα), δυστυχώς όμως τα αποτελεσματα είναι ανεκδιήγητα.
Ένας τύπος δίχως φαντασία και με βαλτωμένη ζωή (εργένης, βαρετή δουλειά, ένας μόνο φίλος...) μαθαίνει ξαφνικά ότι είναι ο τελευταίος απόγονος του Λόβκραφτ. Κι όχι μόνο αυτό:     Ένας ηλικιωμένος από μια μυστηριώδη κλειστή ομάδα του παραδίδει ένα αρχαίο αντικείμενο και του λέει ότι μόνο αυτός μπορεί να σώσει τον κόσμο από τη φρίκη του αναδυόμενου Κθούλου, του οποίου φυσικά οι πιστοί κάνουν τα πάντα για να αναστήσουν. Οι δύο ήρωες του φιλμ βρίσκουν και ένα νερντ πρώην συμμαθητή τους και ξεκινούν για τη μεγάλη αποστολή.
Ίσως όλα αυτά ακούγονται αστεία, αλλά φοβάμαι ότι το φιλμ είναι πολύ άσχημα φτιαγμένο. Πρόκειται βέβαια για απόλυτο b-movie, με μερικές κακές ηθοποιίες και ψεύτικα, φτηνά εφέ, αυτά όμως δεν θα με πείραζαν (είναι άλλωστε χαρακτηριστικά πολλών καλών b-movie) αν από την ταινία δεν έλειπε παντελώς η έμπνευση και η σπιρτάδα. Μέτριο χιούμορ (ελάχιστα χαμογέλασα), γελοία και δίχως πολλές πολλές εξηγήσεις πλοκή και γενικά έλλειψη έξυπνων ιδεών καθιστούν το φιλμ απόλυτα μέτριο.
Συχνά μου αρέσουν οι κωμωδίες / παρωδίες τρόμου. Αυτή όμως δεν σας τη συνιστώ.

Ετικέτες ,

Παρασκευή, Αυγούστου 28, 2020

ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑ "ΕΝΟΣ ΥΠΕΡΟΧΟΥ ΓΕΙΤΟΝΑ"

Το 2019 ο Τομ Χανκς πρωταγωνιστεί - και παίρνει την ταινία πάνω του - στο κομμένο και ραμμένο για υποψηφιότητα Όσκαρ Α' ρόλου " Ένας Υπέροχος Γείτονας" (A Beautiful Day in the Neighborhood) της Marielle Heller.
Κοινωνικό δράμα, αλλά και με χιούμορ, βασισμένο σε αληθινή ιστορία, αφηγείται τη συνάντηση ενός ταραγμένου και οργισμένου δημοσιογράφου στα πρόθυρα διαζυγίου με τον Φρεντ Ρότζερς (πραγματικό πρόσωπο), έναν πετυχημένο τηλεπαρουσιαστή παιδικής εκπομπής εδώ και πάμπολλα χρόνια, μιας εκπομπής που έχει μεγαλώσει γενιές. Σύντομα ο δημοσιογράφος θα ανακαλύψει ότι ο τηλεπαρουσιαστής είναι ένας υπέροχος άνθρωπος και, καθώς η σχέση τους γίνεται στενότερη, ο Ρότζερς θα αποκτήσει ρόλο (ψυχο)θεραπευτή.
Βρήκα έξυπνη τη συνεχή μεταφορά από τα πλατό και τα τεκταινόμενα της παλιομοδίτικης παιδικής εκπομπής (με κούκλες) στον αληθινό κόσμο και μου άρεσε και ο Χανκς στο ρόλο του περίπου αγίου. Όλα τα υπόλοιπα με ενόχλησαν. Οι πολλές αμερικανιές, το προβλέψιμο τέλος, η ντε και καλά συγκίνηση που "αναβλύζει" από παντού, η υπερσυναισθηματικότητα, η απόλυτη αποδοχή από τον καλό ήρωα της καθημερινότητας όπως ακριβώς μας έρχεται, η βαθειά του αγάπη για κάθε άνθρωπο, η απαραίτητη προσευχή στο τραπέζι πριν το φαγητό ήκαι κατά μόνας και οι συχνές αναφορές στο θεό... κυρίως όμως η συνολική πέρα για πέρα αγιογραφική απεικόνιση του ήρωα. Ένας άγιος στην τηλεόραση κυριολεκτικά...
Τελικά, όπως καταλάβατε, με λίγωσε. Η αγάπη και η κατανόηση όλα τα νικούν, αλλά άντε να τα πεις αυτά στα κάθε λογής γκέτο και στις τόσες εμπόλεμες περιοχές... Ευχαριστώ, αλλά δεν θα πάρω.
ΥΓ: Ξέρω ότι πολλοί θα στενοχωρηθούν ή θα θυμώσουν, διότι γενικά άρεσε η ταινία. Προσωπικά όμως τη βρήκα αφελή.

Ετικέτες ,

Πέμπτη, Αυγούστου 27, 2020

ΟΙ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΕΣ ῾῾ΜΙΚΡΕΣ ΚΥΡΙΕΣ῾῾ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΖΟΝΤΑΙ (;)

Οι ῾῾Μικρές Κυρίες῾῾ (Little Women) είναι ένα κλασικό αμερικάνικο αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα της Λουίζα Μέι Άλκοτ, που πρωτοκυκλοφόρησε το 1868 και από τότε δεν έπαψε να διαβάζεται μέχρι σήμερα. Έχει μεταφερθεί μερικές φορές στην οθόνη, με κορυφαία να θεωρείται η ταινία του Κιούκορ του 1933 (δεν την έχω δει). Από την άλλη η Greta Gerwig είναι η γνωστή ηθοποιός και νυν και σκηνοθέτης του ανεξάρτητου αμερικάνικου σινεμά, που μας έχει συνηθίσει στη μοντέρνα, σύγχρονη γυναικεία οπτική. Να όμως που το 2019 αποφασίζει να καταπιαστεί με το κλασικό αυτό βιβλίο εποχής.
Πρόκειται για την ιστορία 4 αδελφών από όχι διαίτερα πλούσια οικογένεια. Κάθε μία τους διαθέτει ταλέντο σε κάτι (μουσική, ζωγραφική, ηθοποιία, γράψιμο). Παρακολουθούμε τις ζωές και τις σχέσεις τους από μικρή ηλικία έως την ωριμότητα. Κυρίως παρακολουθοὐμε τα νεανικά τους όνειρα και - σε ορισμένες τουλάχιστον περιπτώσεις - την συντριβή τους από τη σκληρή πραγματικότητα της ενηλικίωσης και της εισόδου στον ῾῾ἁληθινό κόσμο῾῾.
Η Gerwig αντιμετωπίζει το υλικό με μια μείξη δράματος και χιούμορ. Υπάρχουν οι συγκινητικές, δραματικές, αλλά και οι ανάλαφρες, αστείες στιγμές. Επίσης υπάρχουν νύξεις πρώιμου φεμινισμού, κυρίως στη στάση και την κοσμοθεωρία της συγγραφέα αδελφής, που είναι η αφηγήτρια και η αληθινή συγγραφέας του μυθιστορήματος. Τα διαφορετικά μεταξύ τους ψυχολογικά πορτρέτα των κοριτσιών νομίζω ότι διαγράφονται καλά. Όσο για τον εκσυγχρονισμό στην αφήγηση, η σκηνοθέτης αποφασίζει να σπάσει τη γραμμική αφήγηση και να διηγηθεί την ιστορία της με διαρκή μπρος πίσω στο χρόνο, πράγμα που σε κάποιες σκηνές απαιτεί την πλήρη εγρήγορση του θεατή για να καταλάβει πού ακριβώς βρισκόμαστε χρονικά.
Καλή ταινία, με καλές ηθοποιίες, όχι όμως και κάτι πολύ σπουδαίο κατά τη γνώμη μου.

Ετικέτες ,

Δευτέρα, Αυγούστου 24, 2020

ΤΟ ΙΔΙΟΦΥΕΣ "ΚΟΛΠΟ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ"

Κι όμως είναι πραγματική ιστορία και συνέβη στην Αργεντινή το 2006. Αργεντίνικη ταινία έγινε το 2020 από τον Ariel Winograd και λέγεται "Το Κόλπο του Αιώνα" (El Robo del Siglo).
Πρόκειται για μια μεγάλη ληστεία τράπεζας, που τότε είχε συνταράξει την κοινή γνώμη και είχε συζητηθεί πολύ. Ένας τύπος - μάλλον περιθωριακό θα τον λέγαμε - συλλαμβάνει μια ιδιοφυή ιδέα για μια μεγάλη ληστεία. Συγκεντρώνει γύρω του μα ετερόκλητη ομάδα από "ειδικούς", ο καθένας στον τομέα του, και ο μηχανισμός αρχίζει να λειτουργεί θαυμάσια. Δυστυχώς, για λόγους σασπένς, δεν θα σας αποκαλύψω ποιο είναι το ιδιοφυές σχέδιο ούτε βέβαια και την κατάληξή του.
Θα σας πω όμως λίγα για το φιλμ. Το οποίο, νομίζω, καταφέρνει να διατηρεί διαρκώς το ενδιαφέρον και, κυρίως, να διαθέτει έναν άψογο ρεαλισμό. Από τις κοινότατες φάτσες των ηρώων και τους καλά σκιαγραφημένους χαρακτήρες τους  μέχρι τα διάφορα καθημερινά συμβάντα, όλα παραπέμπουν σε μια αληθινή ιστορία (όχι όμως και καθημερινή, όπως αντιλαμβάνεστε). Και βέβαια, δίχως εμφανή προσπάθεια, ο θεατής ταυτίζεται αβίαστα με τους ληστές. Όλα τα λεφτά ο εγκέφαλος, ένας περίεργος τύπος που μπορεί να λειτουργήσει μόνο μετά από κατανάλωση ικανών ποσοτήτων μαύρου.
Αυτό που θέλω να τονίσω - και που για μένα αποτελεί την αρετή της ταινίας - είναι ότι βρισκόμαστε μίλια μακριά από τις εμφανέστατα ψεύτικες χολιγουντιανές ταινίες με ληστείες (βλέπε τα διάφορα "Ocean 525", τα οποία απεχθάνομαι, και πάμπολλα άλλα) με τις ωραίες φάτσες σούπερ πρωταγωνιστών, τα χιλιάδες τελευταίας τεχνολογίας και μάλλον ακατανόητα γκατζετάκια, την ακρίβεια χιλιοστών του δευτερολέπτου για το συντονισμό της κάθε πράξης και άλλες πολλές τέτοιες μπούρδες, οι οποίες είναι αδύνατο να γίνουν στον πραγματικό κόσμο και γι' αυτό τονίζουν το ψεύτικο και κατασκευασμένο στοιχείο. Πόσο τα βαριέμαι όλα αυτά! Εδώ τα πράγματα είναι απλά, μπορούν να συμβούν όντως (συνέβησαν άλλωστε) και συγχρόνως ιδιοφυή.
Αξίζει να το δείτε ως μια διαφορετική, μη τυποποιημένη ματιά στα heist movies.

Ετικέτες ,

Σάββατο, Αυγούστου 22, 2020

῾Ὁ ΓΙΟΣ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ῾ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ

Ὁ Γιος της Σοφίας῾ του 2017 είναι η δεύτερη ταινία της Ελίνας Ψύκου. Διαδραματίζεται το 2004, στην Αθήνα των Ολυμπιακών αγώνων.
Ένα 11χρονο αγόρι από τη Ρωσία φτάνει στην Αθήνα για να μείνει επιτέλους με τη μητέρα του, την οποία έχει να συναντήσει πολύ καιρό. Η τελευταία ῾περιποιείται῾῾ έναν ηλικιωμένο απόστρατο και πάλαι ποτέ τηλεοπτικό παρουσιαστή παιδικής σειράς (ίσως επί χούντας), ο μικρός όμως δεν ξέρει ότι στην πραγματικότητα η μητέρα του τον έχει παντρευτεί, ουσιαστικά για να λύσει το βιοποριστικό της πρόβλημα. Οι σχέσεις των τριών περιπλέκονται.
Μάλλον βαρύ ψυχολογικό δράμα, που εστιάζει στους χαρακτήρες των τριών πρωταγωνιστών και ιδιαίτερα του μικρού ρώσου. Η ζωή του στην Αθήνα δεν ταιριάζει καθόλου σε παιδί της ηλικίας του. Κλεισμένος στο διαμέρισμα του πατριού του, δίχως φίλους και δίχως να γνωρίζει λέξη ελληνικά, βιώνει την αποξένωση σε κάθε μορφή της. Μοναδική διέξοδός του οι φαντασιώσεις του με ήρωα τον Μίσα, το αρκουδάκι - μασκότ των δικών του, των ρωσικών (σοβιετικών τότε) Ολυμπιακών, τους οποίους δεν έχει βέβαια ζήσει, πασχίζοντας να κρατήσει κάτι από τον οικείο κόσμο που άφησε για πάντα πίσω του.
Πνιγηρό, κλειστοφοβικό φιλμ, αργό στην εξέλιξή του, ενώ είναι καλογυρισμένο και πετυχαίνει καλές ηθοποιίες και ενώ αναδεικνύει τα πολλά προβλήματα της πρώτης γενιάς (υποχρεωτικών) μεταναστών, μπορώ να πω ότι μάλλον με κούρασε. Προτιμώ την πρώτη ταινία της Ψύκου,  την ελαφρά σουρεαλιστική ῾Ἁιώνια Επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά῾῾.

Ετικέτες ,

Παρασκευή, Αυγούστου 21, 2020

"THE GENTLEMEN" :ΓΚΑΝΓΚΣΤΕΡΣ, ΒΡΕΤΑΝΟΙ ΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΕΣ ΚΑΙ ΧΑΣΙΣΟΦΥΤΕΙΕΣ

Ένας βρώμικος δημοσιογράφος προσπαθεί να εκβιάσει έναν γκάνγκστερ, ο οποίος είναι το δεξί χέρι ενός ακόμα μεγαλύτερου γκάνγκστερ, ο οποίος διατηρεί αυτοκρατορία... χασισιφυτειών στη Βρετανία. Στην ιστορία εμπλέκονται βρετανοί αριστοκρατες, κινέζοι μαφιόζοι, εβραίοι γκάνγκστερς, προπονητές πολεμικών τεχνών, μια ωραία γυναίκα, ναρκωτικά, χιπχοπάδες και πολλά άλλα.
Βρισκόμαστε στο φιλμ του Guy Ritchie "The Gentlemen" του 2019 και αμέσως καταλαβαίνουμε ότι... βρισκόμαστε σε φιλμ του Guy Ritchie. Πολύπλοκο σενάριο, αντικρουομενα συμφέροντα, αρκετές ανατροπές, απίθανοι, ῾῾κουφοί῾῾ χαρακτήρες, σπινταρισμένοι ρυθμοί και σκηνοθεσία, βρετανική ατμόσφαιρα και, όπως πάντοτε, μπόλικο χιούμορ, συχνά μαύρο, που αποτελεί σήμα κατατεθέν για τον σκηνοθέτη. Και συγχρόνως ξεσκέπασμα των βρώμικων μυστικών που κρύβονται κάτω από απαστράπτουσες βρετανικές επιφάνειες (π.χ. μια παράδοξη σχέση βρετανικής αριστοκρατίας και... παράνομων φυτειών χασίς).
Διασκεδαστικό και απολαυστικό όπως τα περισσότερα φιλμ του σκοηνοθέτη, κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή, διαθέτει μεταξύ άλλων τους Μάθιου ΜακΚόναχιου, Κόλιν Φάρελ και Χιου Γκραντ, πλην όμως δεν παύει να είναι μια ακόμα ταινια στο γνωστό στιλ του Ρίτσι. Το οποίο ή το λατρεύετε και το συγκρίνετε με αυτό του Ταραντίνο (ο βρετανός Ταραντίνο άλλωστε) ή, επειδή είναι άμεσα αναγνωρίσιμο και όλες του οι ιστορίες διαθέτουν παρόμοια, επαναλαμβανόμενα μοτίβα και στιλ, έχετε αρχίσει να βαριέστε. Διαλέγετε και παίρνετε.

Ετικέτες ,

eXTReMe Tracker