ΑΝ ΕΜΠΛΑΚΕΙΣ ΣΤΑ ΠΑΡΑΔΟΞΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ, ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΜΗ ΣΕ ΘΥΜΑΤΑΙ

Το "Unremembered" (2009) είναι η πρώτη ταινία του Greg Kerr και θα σας πω από την πρώτη στιγμή το παράδοξο μ' αυτή: Μου άρεσε, ενώ δεν κατάλαβα ακριβώς τι - ή μάλλον πώς - συνέβαιναν όσα συνέβαιναν.
Πρόκειται για μια ακόμα ταινία που ασχολείται με τα χρονικά παράδοξα. Ο ήρωας μπαίνει κάθε φορά σε ένα διαφορετικό παράλληλο σύμπαν, όπου όσα του συμβαίνουν τη στιγμή έκείνη, αλλά κυρίως το ίδιο του το παρελθόν, είναι διαφορετικά. Οι σχέσεις με τους οικείους του είναι λοιπόν από διαφορετικές έως ανύπαρκτες, ενώ οι καταστάσεις που έχει να αντιμετωπίσει ποικίλουν. Πάνω απ' όλα πάντως να θυμάστε: Ο χρόνος δεν είναι γραμμικός, κινείται σε κύματα...
Ομολόγησα στην αρχή ότι δεν το κατάλαβα και πολύ, επειδή αυτή τη φορά τα χρονικά παράδοξα είναι εξαιρετικά πολύπλοκα και πολλά. Υπάρχουν και πολλοί, πολλοί διάλογοι (μην τρομάξετε, δεν μιλάνε με επιστημονικές ορολογίες, αλλά πάντως μιλάνε πολύ) και πρέπει ο θεατής να παρακολουθεί με ένταση γιατί οι πληροφορίες είναι πυκνές. Σας είπα όμως ότι, παρ' όλα αυτά, μου άρεσε, γιατί κατάφερε από την πρώτη μέχρι την τελευταία στιγμή να με κρατήσει σε αγωνία, όχι μόνο γιατί προσπαθούσα να καταλάβω τι συμβαίνει, αλλά και γιατί συμμεριζόμουν το δράμα του ήρωα. Παράλληλα με τις μετατοπίσεις στο χρόνο άλλωστε, κινείται και ένα σχεδόν αστυνομικό μυστήριο, και μάλιστα αρκετά σκοτεινό, ενώ η υπαρξιακή αγωνία του πρωταγωνιστή, που κάθε φορά νοιώθει άθελά του τον κόσμο να χάνεται κάτω από τα πόδια του, είναι συγκινητική και δίνει στο όλο φιλμ μια μελαγχολική ατμόσφαιρα, που επιτείνεται προς το τέλος.
Ενδιαφέρον έχει και το ότι η ταινία βρίθει από αναφορές στην ελληνική μυθολογία και τραγωδία, με ονόματα όπως Ούτις, Πηνελόπη, Άργος (ο σκύλος φυσικά) και πολλά άλλα. Συγχρόνως είναι και μια απόλυτα low budget ταινία, με ανύπαρκτα εφφέ. Όπως και το "Cryptic", βασίζεται κυρίως στο σενάριο. Μόνο που εδώ έχουμε μια πιο ολοκληρωμένη παραγωγή, ένα πολυπρόσωπο καστ, μια πιο ενδιαφέρουσα σκηνοθετική ματιά.
Να λοιπόν που οι ταινίες πολύ χαμηλού προϋπολογισμού μοιάζουν να παίρνουν τη ρεβάνς - εννοώ ταινίες φαντασίας, γιατί ρεαλιστικές τέτοιες υπήρχαν από πάντα πολλές. Το έχω ξαναπεί: Αυτό που πρώτα - πρώτα χρειάζεται είναι ιδέες. Τα υπόλοιπα θα έρθουν αργά ή γρήγορα.