ΟΡΓΗ ΚΑΙ ΑΓΡΟΤΙΚΑ ΔΡΑΜΑΤΑ

Η αργεντινή Albertina Carri είναι μια σημαντική σύγχρονη σκηνοθέτης, που αρκετές δουλειές της έχουν διακριθεί σε διάφορα φεστιβάλ. Η ταινία "La Rabia" (Η Οργή) του 2008 είναι ένα δυνατό και ιδιαίτερα σκοτεινό αγροτικό δράμα, που κάποιες στιγμές σαν ιστορία θυμίζει τα "Μαθήματα Πιάνου". Αυτό που ξαφνιάζει αρχικά είναι ότι τέτοιες κοινότητες, σχεδόν αποκλεισμένες από τον σύγχρονο κόσμο, και τα όσα συμβαίνουν εκεί, μπορούν ακόμα να υφίστανται στη σημερινή Αργεντινή, που, όπως και να το κάνουμε, δεν είναι μια τόσο τριτοκοσμική χώρα. Αν και μπορώ να φανταστώ ότι και στη σύγχρονη Ελλάδα θα μπορούσαμε να συναντήσουμε σε απομακρυσμένα χωριά παρόμοιες καταστάσεις.
Σε μια αγροτική κοινότητα λοιπόν, που μοιάζει να τη ξέχασε ο χρόνος, διαδραματίζεται μια υπόθεση μοιχείας, που κύρια θύματά της (ψυχολογικά) είναι τα παιδιά των δύο εμπλεκόμενων οικογενειών. Τα εγκλήματα δεν θα αργήσουν να ακολουθήσουν, καθώς φουντώνουν τα πάθη που σιγοβράζουν κάτω από την επιφανειακά αναλλοίωτη, μίζερη καθημερινότητα.
Η ταινία είναι ιδιαίτερα βαρειά και καταθλιπτική, η ατμόσφαιρα ζοφερή, σα να περιμένεις ανά πάσα στιγμή να ξεσπάσει η καταιγίδα. Όλα κινούνται στην κόψη του ξυραφιού. Παρά το βάρος της όμως και τους σχετικά αργούς ρυθμούς, αναγνωρίζω τη σκηνοθετική μαεστρία της Carri στο χτίσιμο της σκοτεινής ατμόσφαιρας και κυρίως στη δημιουργία μιας σειράς από πανέμορφες (στατικές μερικές φορές) εικόνες. Δυνατές οι ηθοποιίες, όπως δυνατή είναι η ταινία γενικότερα. Σαφώς και δεν είναι για όλες τις ώρες (κινδυνεύετε να κόψετε τις φλέβες σας), αλλά το βρήκα καλό σινεμά.