O MACHETE ΠΟΥ ΚΑΘΑΡΙΖΕΙ Ο,ΤΙ ΚΟΥΝΙΕΤΑΙ

Ο Robert Rodriguez είναι ίσως ο συνεπέστερος σύγχρονος b-movάς. Λατρεύει τις ταινίες δράσης δεύτερης κατηγορίας (και τρίτης, και τέταρτης...) κυρίως των 70ς και συχνά στο έργο του τις αναπαράγει με απολαυστικότατο τρόπο. Φτάνει ο θεατής να το ξέρει, να μην πάρει στα σοβαρά όσα βλέπει και να γουστάρει αυτόν τον ιδιόρυθμο χαβαλέ. Διότι χαβαλέ κάνει, και μάλιστα μονίμως.
Στο "Machete" του 2010, που συσκηνοθέτησε με τον μοντέρ Ethan Maniquis, φτάνει τον χαβαλέ αυτόν στα όριά του. Περισσότερο ταινία δράσης (ακατάσχετης δράσης) απ' ό,τι το προηγούμενό του "Planet Terror" που ήταν ταινία τρόμου, δεν στερείται ωστόσο σπλάτερ, διότι b-movie δίχως το σπλατεράκι του γίνεται; Ο Machete λοιπόν, κακομούτσουνος μεξικάνος πρώην μπάτσος, συγκρούεται με μια οργάνωση που αγωνίζεται ενάντια στην μετανάστευση, παράνομη και μη, και περιλαμβάνει στους κόλπους της ακροδεξιούς γερουσιαστές, μεγαλέμπορους ναρκωτικών, αμερικάνους υπερπατριώτες μπάτσους και άλλα φυντάνια - για δικούς του λόγους ο καθένας. Εκδικείται για την εξόντωση της οικογένειάς του μερικά χρόνια πριν και όταν ο Machete εκδικείται, όχι μόνο δεν τον σταματά τίποτα, αλλά επίσης δεν πεθαίνει με τίποτα... Αντίθετα τα κάνει όλα λίμπα και γενικά στην ταινία γίνεται από την αρχή μέχρι το τέλος της π..., καταλαβαίνετε. Να σημειώσω επίσης και την απολαυστική μουσική, που παραπέμπει κι αυτή σε b-movies και σίριαλ δράσης των 70ς.
Χαβαλές και βία από την αρχή μέχρι το τέλος λοιπόν, αίμα και πάλι αίμα, μια από τις πιο σπλάτερ σκηνές που έχουν γίνει ποτέ... κι όποιος αντέξει. Το ενδιαφέρον πάντως είναι ότι στην ταινία οι "καλοί" είναι οι εξαθλιωμένοι (ή απλώς φτωχοί) μεξικάνοι μετανάστες, παράνομοι και μη, που καταφεύγουν στην Αμερική, ενώ οι "κακοί" διάφορα φασιστοειδή που στόχο τους έχουν να "καθαρίσουν την ισχυρή, λευκή Αμερική από τα μιάσματα". Κάποιοι απ' αυτούς πιστεύουν ειλικρινά στο σκοπό αυτόν, κάποιοι βρίσκονται εκεί για προσωπικά βρώμικα συμφέροντα, η εικόνα του υπερπατριώτη πάντως βρίσκεται πάντοτε στην επιφάνεια. Το "Δίκτυο", από την άλλη, είναι η μυστική οργάνωση των μεταναστών που σκοπό έχει να λύνει τα προβλήματά τους και να τους προστατεύει ή να τους νομιμοποιεί όπως μπορεί και ο Machete γίνεται σιγά - σιγά θρύλος και κάτι σαν μεσίας γι' αυτούς. Να λοιπόν που, χαβαλές - ξεχαβαλές, μπορεί σε μια τέτοια χύμα ταινία να περιέχεται και μια ενδιαφέρουσα πολιτική άποψη.
Προσωπικά το απόλαυσα ως κάτι ακραίο και αστείο συγχρόνως. Προσοχή: Τονίζω ότι πρόκειται για ένοχη απόλαυση και απευθύνεται σε λίγους, όσους μπορούν να διασκεδάσουν μ' όλον αυτόν τον χαμό. Αν απεχθάνεστε έστω και ελάχιστα την ωμή βία επί της οθόνης, μείνετε μακριά.

Εγώ σας προειδοποίησα.