"Ο ΠΑΤΕΡΑΣ" ΚΑΙ Η ΤΡΟΜΑΧΤΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΟΙΑΣ

 "Ο Πατέρας" (2020), αν και βρετανική, είναι η πρώτη ταινία του γάλλου Florian Zeller. Φυσικά την κρατά κυρίως η δυνατή ερμηνεία του Άντονι Χόπκινς, αλλά και της Ολίβια Κολμαν.

Ένας ηλικιωμένος που ζει μόνοςβυθίζεται όλο και περισσότερο στην άνοια. Ο κόσμος του γκρεμίζεται σιγά - σιγά, οι παραισθήσεις μπαίνουν όλο και συχνότερα στη ζωή του, η μνήμη του τον εγκαταλείπει βαθμιαία.  Η κόρη του προσπαθεί να τον βοηθήσει, να του βρει μια μόνιμη κοπέλα για να τον φροντίζει στο σπίτι παρά την τυπική οργισμένη αντίδρασή του ("Γιατί; Μια χαρά είμαι!"), αλλά τα όρια ανάμεσα στη φαντασία του και την πραγματικότητα γίνονται όλο και πιο θολά.

Το έξυπνο στο φιλμ είναι ότι, παρακολουθώντας τις εμπειρίες του άρρωστου, κάνει για μεγάλο διάστημα και τον θεατή να μπερδευτεί και να μην αντιλαμβάνεται τι ακριβώς συμβαίνει. Έτσι, δομείται σχεδόν ως ένα είδος θρίλερ καθώς το μυστήριο μεγαλώνει. Φυσικά το θέμα της άνοιας είναι κυρίαρχο - και είναι εφιαλτικό. Όντως ο κόσμος των ανθρώπων που πάσχουν από τη φοβερή - και όλο με περισσότερα θύματα παγκοσμίως - είναι τρομακτικός, καθώς συνδυάζεται και με την αίσθησή τους ότι "κάτι δεν πάει καλά", αλλά είναι αδύνατο να εντοπίσουν τι είναι αυτό. Δυστυχώς πολλές φορές τα πράγματα στην ασθένεια είναι ακριβώς έτσι (όχι πάντοτε όμως, υπάρχουν διάφορες παραλλαγές των συμπτωμάτων).

Δυνατό δράμα, ανατριχιαστικό αν σκεφτούμε ότι όλα αυτά είναι αληθινά και συμβαίνουν σε χιλιάδες ανθρώπους που ζουν ανάμεσά μας, και καλοφτιαγμένο, στηρίζεται όπως είπαμε στην καταλυτική παρουσία του Χόπκινς. Αν δεν θέλετε πάντως να "τρομάξετε", αποφύγετέ το. Αν και είναι καλή ταινία.