ΣΠΛΑΤΕΡ, ΧΑΒΑΛΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΞΕΝΟΙ ΣΥΖΥΓΟΙ

O Bill Plympton είναι ένας αμερικανός ανεξάρτητος δημιουργός κινουμένων σχεδίων, από τους πιο γνωστούς του είδους. Όταν λέμε ανεξάρτητος σημαίνει ότι δεν δουλεύει σε μεγάλες χολιγουντιανές εταιρίες (Disney, Pixar κλπ.) και ότι, περίπου, τα κάνει όλα μόνος του.
Το "I married a strange person" γυρίστηκε το 1997. Το πρώτο που έχουμε να παρατηρήσουμε είναι ότι πρόκειται πέρα για πέρα για ενήλικα κινούμενα σχέδια. Για να είμαστε ακριβέστεροι, για αυστηρώς ακατάλληλα. Σεξ, βία και μπόλικες δόσεις σπλάτερ συνθέτουν την παρωδία αυτή των παλιών b-movies επιστημονικής φαντασίας. Ένας νέος, ωραίος και νιόπαντρος τύπος δέχεται άθελά του μια ακτίνα και, μετά το ατυχές (;) συμβάν μπορεί να πραγματοποιεί τις φαντασιώσεις του. Και δεν μιλάμε μόνο για τις σεξουαλικές (αυτές άλλωστε είναι λίγες, αφού είναι πολύ ερωτευμένος με την όμορφη γυναίκα του). Μπορεί ό (1997), μως να μεταμορφώνει κατά βούλησιν τους άλλους (κυρίως όσους μισεί) και να κάνει διάφορα άλλα «θαύματα».
Είπαμε ότι το σπλάτερ ως χαβαλές κυριαρχεί. Μυαλά ανοίγουν, εντόσθια χύνονται, μάτια βγαίνουν και άλλα τέτοια ορεκτικά. Κι ακόμα υπάρχει κάμποσο σεξ, έντονη αντιμιλιταριστική διάθεση (η παρουσίαση των ηλίθιων και στρατόκαυλων στρατιωτικών είναι σπαρταριστή), κακά πεθερικά (εδώ σατιρίζεται και ο συντηρητικός μέχρι βλακείας αμερικάνος «μέσος πολίτης»), κακές πολυεθνικές, κριτική στην ηλιθιότητα της τηλεόρασης και πολλά κυνηγητά. Και, κυρίως, πολύ προσωπικό, αναγνωρίσιμο σχέδιο με εξαιρετική τεχνική, που σε τίποτα δεν μοιάζει με τα «γλυκά», τυποποιημένα ντισνεϊκά ή κομπιουτεράδικα. Ίσως πάσχει κάπως από ρυθμό – τα κυνηγητά παραείναι πολλά, ορισμένες κοιλίτσες υπάρχουν – συνολικά όμως αξίζει η γνωριμία με έναν πολύ ταλαντούχο και πολυβραβευμένο ανεξάρτητο δημιουργό.