"ΚΑΛΠΑΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ" ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Η Chloe Zhao μπορεί να είναι κινεζικής καταγωγής, ζει ομως και δουλεύει στην Αμερική. Το "Καλπάζοντας με το Όνειρο" (The Rider) του 2017 είναι η δεύτερη ανεξάρτητη μεγάλου μήκους ταινία της και ασχολείται με εντελώς αμερικάνικο θέμα : Τους σύγχρονους κάουμπόις και ιδιαίτερα όσους ασχολούνται με το ροντέο.
Ήρωας του φιλμ είναι ένας νεαρός κάουμπόι που ζει με τον πατέρα του και την ελαφρά καθυστερημένη μικρή αδελφή του. Είναι από τους καλύτερους δαμαστές αλόγων, είναι πολύ ταλαντούχος στο ροντέο και, γενικά, τα άλογα είναι η ζωή του, αλλά μετά από πρόσφατο βαρύ τραυματισμό στο κεφάλι (σε ροντέο φυσικά), συναντά όλο και περισσότερες δυσκολίες για να ασχοληθεί μ' αυτά (οι γιατροί ουσιαστικά του το έχουν απαγορεύσει). Συχνά επισκέφτεται τον ακόμα πιο άτυχο από τον ίδιο φίλο του, πρώην πρωταθλητή στο ροντέο και νυν ανάπηρο, επίσης από τραυματισμό. Στο φιλμ παρακολουθούμε την πάλη του ήρωα ανάμεσα στην επιθυμία του για έναν τρόπο ζωής που αγαπά και γνωσρίζει και την ανάγκη για συμβιβασμό με τη σκληρή και αμείλικτη πραγματικότητα.
η ταινία είναι γυρισμένη με ντοκιμαντερίστικο τρόπο. Ακολουθούμε τον πρωταγωνιστή στη μίζερη καθημερινότητά του στο πληκτικό περιβάλλον του απομονωμένου μέρους όπου ζει, τις (όποιες) διασκεδάσεις με τους φίλους του, τη σχέση με τον πατέρα, την αδελφή του, κυρίως όμως με τα άλογα, πάνω απ' όλα όμως τον πόνο του όταν αργά και βασανιστικά συνειδητοποιεί ότι είναι πλέον αδύνατο να κάνει αυτό που αγαπά πάνω απ' όλα: Να δουλεύει με τα ζώα αυτά. Το φιλμ εστιάζει στη ζωή κάποιων ξεχασμένων ανθρώπων ης σύγχρονης Αμερικής, που παραμένουν λες στην εποχή των κλασικών γουέστερν, και, συγχρόνως, γίνεται απόλυτα συγκινητικό (σε πολλά επίπεδα): Η μικρή αδελφή, ο ανάπηρος νεαρός φίλος που κάποτε ήταν σταρ και είχε (νόμιζε ότι είχε) όλη τη ζωή μπροστά του, η ανάγκη για ρεαλισμό - ζήτημα πλέον ζωής και θανάτου - και η άγρια προσγείωση στην πραγματικότητα... Ίσως να πρόκειται για μια παραβολή της σκληρής διαδικασίας ενηλικίωσης, η οποία, βεβαίως, απαιτεί να πάψουμε να "καλπάζουμε με τα όνειρα"...
Τρυφερό, συγκινητικό φιλμ, δίχως ιδιαίτερη δράση και δραματικές κορώνες, συνίσταται σε ευαίσθητους θεατές, τους οποίους, νομίζω, θα συγκινήσει βαθιά, δίχως όμως να γίνεται μελό. Οι φανς των πολυσινεμά φοβαάμαι ότι θα πλήξουν. Κρίμα γι' αυτούς.