ΠΑΛΙΟΜΟΔΙΤΙΚΟΙ "ΠΡΩΤΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ"
Εν έτει 2010 το BBC αποφασίζει να ξαναγυρίσει το "The First Men in the Moon" ως τηλεταινία μεγάλου μήκους, με σκηνοθέτη τον απόλυτα τηλεοπτικό ThomasThomas. Το φιλμ, που παλιότερα είχε ξαναγυριστεί για τη μεγάλη οθόνη, βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του πρωτοπόρου της επιστημονικής φαντασίας Χ.Τζ. Γουέλς, που έχει γραφτεί στις πολύ αρχές του 20ού αιώνα, και παραμένει απόλυτα πιστό σ' αυτό. Η μόνη σεναριακή παρέμβαση είναι ότι δίνει την ιστορία σαν φλας μπακ που αφηγείται ένας γέρος σ' ένα παιδί το 1969, τη μέρα ακριβώς που οι πρώτοι άνθρωποι θα πατήσουν στη σελήνη (φυσικά κατά το φιλμ δεν είναι θα ακριβώς οι πρώτοι...)
Πρόκειται για μια low budget παραγωγή, σοβαρή μεν, όπως οι περισσότερες του BBC, αλλά διαποτισμένη με μια χαριτωμένη (και ευπρόσδεκτη για μένα) αφέλεια. Η ταινία μάλιστα θα μπορούσε κάλλιστα να θεωρηθεί παιδική. Φυσικά οι τεχνολογίες, οι σεναριακές αφέλειες και το όλο κλίμα είναι απόλυτα παρωχημένα και προκαλούν χαμόγελα σήμερα, που ακόμα κι ένα μικρό παιδί ξέρει αρκετά για το φεγγάρι (ότι είναι ακατοίκητο, ας πούμε) και τους πυραύλους. Αυτό όμως είναι απόλυτα ηθελημένο, συνειδητό, αφού, όπως είπαμε, το φιλμ παραμένει πιστό σ' ένα βιβλίο που γράφτηκε κάπου 50 χρόνια πριν την πρώτη προσελήνωση, οπότε δεν ενοχλεί. Είναι εξ αρχής δεδομένο και οφείλεις να το περιμένεις και να το αποδεχτείς.
Αν έπρεπε με μια και μόνο λέξη να χαρακτηρίσω την ταινία, η λέξη αυτή θα ήταν "παλιομοδίτικη". Από το στόρι έως τα εφφέ, ακόμα και τα σκηνικά και η ίδια η δράση, που λαμβάνει χώρα στις αρχές του 20ού αιώνα, όλα παραπέμπουν στη λέξη αυτή. Σας είπα όμως: Είναι απόλυτα ηθελημένο, όπως κι αυτή η γλυκειά αφέλεια και αθωότητα που διαπερνά τα πάντα. Ο κλασικός "αφηρημένος επιστήμονας" Καβόρ, κάτι σαν καρικατούρα θα έλεγε κανείς, το σκάφος με το οποίο θα ταξιδέψουν οι δύο επιβάτες, οι εντομοειδείς σεληνάνθρωποι, όλα είναι συνειδητά παλιομοδίτικα και γλυκά, ενώ δεν λείπει και το χιούμορ.
Το βρήκα συμπαθητικό στην αφέλειά του και ίσως πολύ καλό για παιδιά. Αν ξέρετε καλά τι περιμένετε να δείτε και δεν ψάχνετε για εντυπωσιακά εφφέ και ψηφιακές τεχνολογίες, δοκιμάστε το. Αν έχετε και παιδάκια ακόμα καλύτερα.
Πρόκειται για μια low budget παραγωγή, σοβαρή μεν, όπως οι περισσότερες του BBC, αλλά διαποτισμένη με μια χαριτωμένη (και ευπρόσδεκτη για μένα) αφέλεια. Η ταινία μάλιστα θα μπορούσε κάλλιστα να θεωρηθεί παιδική. Φυσικά οι τεχνολογίες, οι σεναριακές αφέλειες και το όλο κλίμα είναι απόλυτα παρωχημένα και προκαλούν χαμόγελα σήμερα, που ακόμα κι ένα μικρό παιδί ξέρει αρκετά για το φεγγάρι (ότι είναι ακατοίκητο, ας πούμε) και τους πυραύλους. Αυτό όμως είναι απόλυτα ηθελημένο, συνειδητό, αφού, όπως είπαμε, το φιλμ παραμένει πιστό σ' ένα βιβλίο που γράφτηκε κάπου 50 χρόνια πριν την πρώτη προσελήνωση, οπότε δεν ενοχλεί. Είναι εξ αρχής δεδομένο και οφείλεις να το περιμένεις και να το αποδεχτείς.
Αν έπρεπε με μια και μόνο λέξη να χαρακτηρίσω την ταινία, η λέξη αυτή θα ήταν "παλιομοδίτικη". Από το στόρι έως τα εφφέ, ακόμα και τα σκηνικά και η ίδια η δράση, που λαμβάνει χώρα στις αρχές του 20ού αιώνα, όλα παραπέμπουν στη λέξη αυτή. Σας είπα όμως: Είναι απόλυτα ηθελημένο, όπως κι αυτή η γλυκειά αφέλεια και αθωότητα που διαπερνά τα πάντα. Ο κλασικός "αφηρημένος επιστήμονας" Καβόρ, κάτι σαν καρικατούρα θα έλεγε κανείς, το σκάφος με το οποίο θα ταξιδέψουν οι δύο επιβάτες, οι εντομοειδείς σεληνάνθρωποι, όλα είναι συνειδητά παλιομοδίτικα και γλυκά, ενώ δεν λείπει και το χιούμορ.
Το βρήκα συμπαθητικό στην αφέλειά του και ίσως πολύ καλό για παιδιά. Αν ξέρετε καλά τι περιμένετε να δείτε και δεν ψάχνετε για εντυπωσιακά εφφέ και ψηφιακές τεχνολογίες, δοκιμάστε το. Αν έχετε και παιδάκια ακόμα καλύτερα.
Ετικέτες "First Men in the Moon (the)" (2010), Thomas Thomas