ΤΟ ΑΜΦΙΛΕΓΟΜΕΝΟ "ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ MR. GOODBAR"

 Το 1977 ο σημαντικός αμερικανός σκηνοθέτης Richard Brooks (1912-1992) γυρίζει την τελευταία του ενδιαφέρουσα  - και αμφιλεγόμενη - ταινία. Το "Αναζητώντας τον κ. Γκούντμπαρ" είτε σας αρέσει είτε όχι προξενεί μέχρι σήμερα συζητήσεις και διαφωνίες. Η Νταϊάν Κίτον στις δόξες της, ένας νεαρότατος Ρίτσαρντ Γκιρ και ο (σχεδόν) σταρ των 80ς Τομ Μπέρεγκερ συναντιούνται εδώ. 

Η ηρωίδα είναι μια αφοσιωμένη δασκάλα παιδιών με προβλήματα ακοής και ομιλίας. Είναι καλή, τα παιδιά τη λατρεύουν, αγαπά πραγματικά αυτό που κάνει. Ωστόσο ζει σε μια φριχτά καταπιεστική οικογένεια  - κυρίως λόγω του πατέρα της. Φεύγει λοιπόν από το σπίτι και... οι νύχτες της γίνονται το αντίθετο του οικογενειακού συντηρητισμού και της αγγελικής επαγγελματικής εικόνας: Γυρνά σε κακόφημα μπαρ και ψωνίζεται με όποιον της γυαλίσει....

Έτσι λοιπόν η ξέφρενη, κρυφή ερωτική ζωή έρχεται σε άμεση αντίθεση με την αφόρητη οικογενειακή καταπίεση και και τη γλυκύτητα της επαγγελματικής της ζωής. Και γιατί είναι τόσο αμφιλεγόμενο το φιλμ αυτό; (πολλές ομάδες ατόμων το μισούν). Ίσως επειδή - κατά μία ερμηνεία τουλάχιστον - με το κάπως απότομο, σοκαριστικό τέλος, ο Brooks μοιάζει να παίρνει μια ηθικοπλαστική στάση απέναντι στα τεκταινόμενα... Ή λόγω της εικόνας των σαλταρισμένων γκέι που παρουσιάζει... Ή επειδή μοιάζει να μας λέει "το πολύ σεξ μπορεί να είναι κατάρα" ...  ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων. 

Ωστόσο αυτό που είναι αναμφισβήτητο είναι η έντονη καταγραφή της εποχής. Βρισκόμαστε λίγο πριν ξεσπάσει η κατάρα του AIDS. Οπότε η αχαλίνωτη, ξένοιαστη και γιορταστική πλευρά της ζωής έχει την τιμητική της: Πειραματισμοί με το σεξ και τα ναρκωτικά, ξενύχτια και ξεφαντώματα στα κλαμπ και στα μπαρ, τα πρώτα γκέι μπαρ, η ντίσκο στο απώγειό της, η αμφισβήτηση στην πράξη (και όχι θεωρητικά)  της συντηρητικότητας της περασμένης γενιάς, αυτής των γονιών κλπ. κλπ. Πίσω απ' όλα αυτά όμως μοιάζει και πάλι να μας λέει ο Brooks, πρέπει ντε και καλά να κρύβεται ένα βαρύ, ασήκωτο δράμα. Το δραματικό αντίβαρο της απόλυτης ξενοιασιάς, του δίχως τύψεις αφήματος στην ηδονή...

Προτείνω να τη δείτε για να έχετε προσωπική γνώμη, ανεξάρτητα από το αν θα σας αρέσει ή όχι. Έστω και μόνο για την καταγραφή της εποχής που προαναφέραμε.