Τετάρτη, Αυγούστου 31, 2016

ΘΗΛΥΚΟ ΑΛΛΑ "ΚΡΥΟ" "GHOSTBUSTER"

Το 1984 το αυθεντικό "Ghostbusters" του Ivan Reitman είχε γίνει μια από τις χαρακτηριστικότερες και πιο πετυχημένες ταινίες των 80ς (του εμπορικού σινεμά εννοώ προφανώς). Τριαντατόσα χρόνια μετά, το 2016, το αδηφάγο και σαφέστατα πάσχον από έλλειψη φαντασίας Χόλιγουντ αποφασίζει να φτιάξει κάτι σαν ριμέικ ή επανεκκίνηση ή όπως θέλετε (σιγά μην το άφηνε δηλαδή. Απορώ που δεν το "πείραξε" τόσα χρόνια). Έτσι αναλαμβάνει ο Paul Feig του "Spy" και το καινούρο "Ghostbusters" είναι έτοιμο.
Η βασική ιδέα είναι εδώ το πρωτότυπο καστ να γίνει θηλυκό. Οι νέες Ghostbusters είναι τρεις αρχικά και τέσσερις εν τέλει γυναίκες. Οι δύο απ' αυτές πιστεύουν στο μεταφυσικό και θέλουν να "πιάσουν" φαντάσματα για να αποδείξουν ότι υπάρχουν, αλλά δεν τα πολυκαταφέρνουν. Η τρίτη θέλει να γίνει σοβαρή επιστήμονας και να διδάξει σε πανεπιστήμιο, το παρελθόν όμως δεν την αφήνει. Έτσι, με την προσθήκη και μιας πρώην εργαζόμενης στο μετρό (α, ναι, υπάρχει και ο σέξι αλλά πανηλίθιος βοηθός) θα γίνουν η ομάδα Ghostbusters, η μόνη ικανή να αντιμετωπίσει μια εισβολή φαντασμάτων στη Νέα Υόρκη.
Υποτίθεται ότι η ταινία πρέπει να είναι ξεκαρδιστική (και φεμινιστική) κωμωδία. Προσωπικά μου φάνηκε απίστευτα κρύα ή, εν πάσει περιπτώσει, με ελάχιστα αστεία γέλασα. Το χιούμορ είναι, σύμφωνα με τα δικά μου γούστα, πολύ χοντρό, ενώ η ιστορία λίγο - πολύ μένει πιστή στην παλιά ταινία. Φυσικά υπάρχουν πολλές κινηματογραφικές αναφορές (και πού δεν υπάρχουν τελευταία), κυρίως βεβαίως στο φιλμ του 84. Ακόμα και οι Ακρόιντ, Μάρεϊ και Σιγκούρνι Γουίβερ θα κάνουν τις cameo εμφανίσεις τους για να "κλείσουν το μάτι", υποτίθεται, στον θεατή. Ωστόσο βρήκα τα πάντα "εύκολα", το φιλμ ασύνδετο, κάπως σαν αχταρμάς, το σενάριο αφελές (είναι πολύ εύκολο, ας πούμε, κάθε τρεις και λίγο η επιστήμονας της ομάδας να ξεπετά ένα νέο υπερόπλο εναντίον των φαντασμάτων ξεφουρνίζοντας επιστημονικοφανείς ατάκες. Ίσως είναι αστείο αρχικά, γρήγορα όμως γίνεται βαρετή επανάληψη). Βρήκα επίσης τις ηθοποιίες πολύ κακές ή, για να επαναλάβω τη λέξη που χρησιμοποίησα πριν, κρύες. Όσο για τις τελευταίες σκηνές, εντάξει, τα εύκολα και κατά κόρον χρησιμοποιούμενα ψηφιακά εφέ μετατρέπουν το Μανχάταν σε κάτι σαν λούνα παρκ με φαντάσματα που πετούν και τρέχουν παντού. Και φυσικά, όλο αυτό το πανηγύρι δεν μπορεί να μας δώσει ούτε κατά διάνοια μια μικρή έστω ανατριχίλα.
Εντάξει, έχω συχνότατα τις αντιρήσεις μου στα ριμέικ, ειδικά αυτό εδώ όμως το βρήκα εντελώς ανέμπνευστο και, από άποψη χιούμορ τουλάχιστον, κακόγουστο. Και μια που μιλάμε για το δίδυμο Feig - McCarthy, το προηγούμενο "Spy", ενώ διέθετε σχετικά παρόμοιο χιούμορ, με διασκέδασε πολύ περισσότερο.

Ετικέτες ,

Δευτέρα, Αυγούστου 29, 2016

ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ STAR TREK, ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ "BEYOND"

Ότι έχω βαρεθεί οικτρά τις διάφορες κινηματογραφικές σειρές και τα remake και τα prequel και όλα τα σχετικά το έχω πει δεκάδες φορές. Την απέχθειά μου αυτή επιβεβαίωσε και το "Star Trek. Beyond" του 2016, με σκηνοθέτη αυτή τη φορά τον Justin Lin, "δημιουργό" διαφόρων "Fast and Furious" no 4, 5 και άλλων... Για να καταλάβετε δηλαδή.
Στη συγκεκριμένη "συνέχεια" το διαστημόπλοιο Enterprise, προσπαθώντας να σώσει ένα σκάφος που κινδυνεύει, πέφτει στην σατανική παγίδα του κακού πολέμαρχου Κραλ, που μισεί θανάσιμα την Ένωση. Το σκάφος ουσιαστικά καταστρέφεται, το μεγαλύτερο μέρος του πληρώματος αιχμαλωτίζεται, και ο καπετάνιος Κερκ με τον βαριά πληγωμένο Σποκ, αποκλεισμένοι σε έναν πλανήτη, πασχίζουν να σώσουν ό, τι μπορούν.
Στη συγγραφή του σεναρίου έχει συμβάλλει και ο συμπαθής Simon Pegg, ο οποίος παίζει κιόλας στο φιλμ, ωστόσο φοβάμαι ότι καμιά πρωτοτυπία δεν υπάρχει αυτή τη φορά. Η περιπέτεια κυλά ρουτινιέρικα, η δράση και το θέαμα φυσικά υπάρχουν, οι αφέλειες επίσης, το τέλος είναι απόλυτα αναμενόμενο και καθόλου ανατρεπτικό... Α, ναι, υπάρχει και η τελική λύση που δίνεται από το... "Sabotage" των Beastie Boys, αν αυτό το θεωρείται φοβερό εύρημα. Υπάρχει και κάποιο χιούμορ για να μην ξεχνιόμαστε, υπάρχουν τα γνωστά ηθικά διλήμματα διαφόρων χαρακτήρων... αν είστε εξοικειωμένοι είτε με την τηλεοπτική είτε την κινηματογραφική σειρά, τα ξέρετε πολύ καλά όλα αυτά.
Ας ανακεφαλαιώσουμε: Η ταινία δεν είναι εντελώς κακή. Αν πάτε απλώς για να περάσετε ένα ευχάριστο δίωρο και τίποτα (απολύτως) άλλο, βλέπεται. Όπως επίσης κι αν είστε φανατικοί trekies. Άλλωστε, το είπαμε, δράση και θέαμα είναι εξασφαλισμένα. Το πρόβλημα για μένα είναι η επανάληψη, η απόλυτη απουσία οποιασδήποτε πρωτοτυπίας, σεναριακής ή οπτικής. Οι ίδιοι χαρακτήρες, το ίδιο ακριβώς στιλ... Ακόμα και το πόστερ είναι μια παραλλαγή της πρώτης Star Trek ταινίας της δεκαετίας του 70! Μέχρι πότε; Αυτό αποτελεί γενικότερο προβληματισμό για την εμφανέστατη έλλειψη φαντασίας στο Χόλιγουντ του 21ου αιώνα, αλλά και για τη συγκεκριμένη σειρά ειδικότερα, που τη βρίσκω πλέον αρκετά κουρασμένη. Πάμε παρακάτω (ελπίζω).

Ετικέτες ,

eXTReMe Tracker