ΤΟ "CANDYMAN" ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΙ ΦΥΛΕΤΙΚΟΙ ΜΥΘΟΙ

 Το "Candyman" ήταν ένα φιλμ τρόμου του 1992. Το 2021 η νέα μαύρη σκηνοθέτης Nia DaCosta κάνει ένα ενδιαφέρον ριμέικ του παλιού φιλμ και μας πείθει ότι στις μέρες μας υπάρχει και σκεπτόμενος κινηματογράφος τρόμου.

Ένας καλλιτέχνης και η κοπέλα του μετακομίζουν σε πολυτελές λοφτ εργατικής συνοικίας που αναβαθμίζεται. Ωστόσο στη γειτονιά υπάρχει ο "αστικός μύθος" του Κάντιμαν, ενός υπερφυσικού όντος με τη μορφή μαύρου με ένα γάντζο αντί για χέρι. Όταν κάποιος πει 5 φορές το όνομά του σε καθρέφτη, το ον εμφανίζεται και τον σκοτώνει. Ο καλλιτέχνης, αν και μαύρος ο ίδιος, αγνοεί την ιστορία και όταν επικαλεστεί το όνομα εκείνου ένας νέος αιματηρός κύκλος θα ξεκινήσει.

Η ταινία μιλά σαφώς για φυλετικά θέματα. Οι περισσότεροι ήρωες είναι μαύροι, όπως και ολόκληρη η γειτονιά όπου δρα η φοβερή οντότητα.Οι παλιές εργατικές πολυκατοικίες γκρεμίζονται για να αντικατασταθούν με πολυτελέστερες και ακριβότερες. Ο ίδιος ο Candyman δημιουργήθηκε από άγριο λιντσάρισμα (τα παλιά χρόνια) ενός μαύρου που τόλμησε να συνάψει σχέση με λευκή. Έτσι ουσιαστικά ενσαρκώνει ένα είδος συλλογικής εκδίκησης της μαύρης κοινότητας για όσα έχουν υποστεί επί τόσους αιώνες. 

Καλογυρισμένο, με σασπένς και κάποιες τρομακτικές σκηνές, το φιλμ έχει ενδιαφέρουσα εικόνα (σε κάποια σημεία η ιστορία ξετυλίγεται μέσα από θέατρο σκιών που θυμίζει παλιές εποχές) και θέτει αρκετά θέματα. Το σενάριο είναι κάπως μπερδεμένο και "άγαρμπο", ωστόσο τόσο η εικόνα όσο και το νόημα όσων βλέπουμε νομίζω ότι διορθώνουν τα πράγματα. Ενδιαφέρον!

ΥΓ: Σεναριακά στο φιλμ είναι ανακατεμένος και ο Jordan Peele του "Τρέξε" και του "Εμείς", εκείνος δηλαδή που έβαλε στο χάρτη "σκεπτόμενες" ταινίες τρόμου που μιλάνε για φυλετικά θέματα. Δεν είναι καθόλου τυχαίο βεβαίως.