"BRUNO REIDAL": Η ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΤΙΚΗ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΕΝΟΣ ΨΥΧΙΚΑ ΑΡΡΩΣΤΟΥ

Πρόκειται για αληθινή ιστορία: Το 1905 ο Bruno Reidal, ένας 17χρονος σπουδαστής θεολογικής σχολής, καταγόμενος από μικρό γαλλικό χωριό, δολοφονεί βάρβαρα, χωρίς κανένα λόγο, ένα 10χρονο αγόρι, αποκεφαλίζει το πτώμα και στη συνέχεια παραδίδεται στην αστυνομία. Κλείνεται βεβαίως στη φυλακή, αλλά εξετάζεται / ανακρίνεται από μια ομάδα ψυχιάτρων, που προσπαθούν να εισέλθουν στο σκοτεινό ψυχισμό του και να ανακαλύψουν τα βαθύτερα αίτια της φριχτής πράξης του.

Το ζοφερό αυτό περιστατικό κάνει ταινία το 2021 ο γάλλος Vincent Le Port με τον απλό τίτλο "Bruno Reidal". Το στιλ που επιλέγει  να το κάνει δίνει και το στίγμα της ταινίας. Το μεγαλύτερο μέρος αποτελεί η ανάκριση. Οι ψυχίατροι προτείνουν στο νεαρό να γράψει ολόκληρη τη ζωή του και ό,τι θυμάται από την παιδική του ηλικία. Το φιλμ μας δείχνει αυτή τη ζωή σε διαρκή φλας μπακ μέχρι την πράξη του. Αυτό το απόλυτα κλινικό κλίμα είναι που κάνει το φιλμ πραγματικά ανατριχιαστικό. Όσο κι αν φαίνεται απαράδεκτη η δήλωση αυτή, ο δολοφόνος "δεν φταίει". Με την έννοια ότι ήδη από 5-6 χρονών ο φόνος αθώων συμμαθητών του, αγοριών πάντοτε, του γίνεται έμμονη ιδέα. Και πολύ σύντομα, στο κατώφλι της εφηβείας, αποτελεί τη μοναδική σεξουαλική του φαντασίωση με την οποία αυνανίζεται. Προσοχή: Μόνο η ιδέα του φόνου, με μαχαίρι μάλιστα, τον ερεθίζει σεξουαλικά. Καμιά σχέση με αληθινό σεξ, όπως το εννοεί η πλειοψηφία των ανθρώπων.

Ο Μπρούνο κατάγεται από φτωχή, αγροτική οικογένεια με σκληρή μητέρα και πατέρα με μεγαλύτερη κατανόηση. Ο άρρωστος ψυχισμός του δημιουργείται από ένα κράμα ζήλιας για τους πιο ευκατάστατους συμμαθητές του και την περιρρέουσα θρησκοληψία. Όταν μεγαλώνει λίγο και ο φόνος μετατρέπεται σε έμμονο σεξουαλικό πόθο γνωρίζει πολύ καλά ότι πρόκειται για κάτι αδιανόητα κακό και πασχίζει λυσσαλέα να απαλλαγεί απ' αυτό, αλλά είναι αδύνατο. Προσπαθεί να βρει λύτρωση στη θρησκεία, γίνεται δεκτός στην ιερατική σχολή με προορισμό να γίνει παπάς, αλλά η επιθυμία είναι πιο δυνατή (ας σημειωθεί ότι είναι άριστος μαθητής, έξυπνος και ότι ο χρόνος στην αυστηρή σχολή είναι ο πιο ευτυχισμένος της ζωής του. Επίσης ότι θεωρεί τον αυνανισμό το ίδιο μεγάλη αμαρτία με το φόνο, ωστόσο διαρκώς υποκύπτει). Ώσπου, μην αντέχοντας άλλο, θα προβεί στην τελική πράξη. Η ταινία, καταγράφοντας όλα αυτά με ψυχρό, κλινικό όπως είπαμε τρόπο, γίνεται όντως ανατριχιαστική.

Πρόκειται πράγματι για σπανιότατη, μοναδική ίσως περίπτωση. Ωστόσο το ενδιαφέρον έγκειται και στο ότι το φιλμ καταδεικνύεται τόσο η οικονομική ανισότητα όσο και το πνιγηρό, θρησκόληπτο κλίμα.

ΥΓ: Ο αληθινός Reidal κλείστηκε σε ψυχιατρικό άσυλο, όπου πέθανε 10 χρόνια μετά.