ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ, ΒΟΥΔΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ

Δυστυχώς, μετά από δύο πολύ δυνατές ταινίες, ήρθε η ώρα να με απογοητεύσει και ο Darren Aronofsky. "Η πηγή της ζωής" (The Fountain) φλυαρεί ακατάπαυστα για μεταφυσικά και φιλοσοφικά ζητήματα, είναι πνιγμένη μέχρις εκεί που δεν παίρνει στον βουδισμό, στις περί μετεμψύχωσης θεωρίες, καθώς και σ΄αυτές περί αθανασίας (της ψυχής, υποθέτω, αν και οι προσπάθειες του επιστήμονα αποβλέπουν και στη σωματική αθανασία) και σαν γενικό συμπέρασμα μας υποδεικνύει το ότι πρέπει να συμφιλιωθούμε με τον θάνατο, να μην τον φοβόμαστε και να μη θρηνούμε (τώρα το αν αυτό πρέπει να γίνει λόγω της βεβαιότητας ότι η ψυχή είναι ούτως ή άλλως αθάνατη ή για άλλους λόγους, δεν είμαι και πολύ βέβαιος).
Καλά και ενδιαφέροντα όλα αυτά, πλην όμως η χαώδης αφήγηση, οι συχνές επαναλήψεις και το "ανοιχτό" (για να το θέσω κομψά) τέλος με άφησαν αρκετά ανικανοποίητο. Ειδική βεβαίως αναφορά πρέπει να γίνει στην πολύ εντυπωσιακή εικόνα: Χρησιμοποιώντας μια περιορισμένη χρωματική γκάμα με κυρίαρχο το χρυσό, ο Aronofsky πετυχαίνει μεν ορισμένες αξέχαστες εικόνες, πλην όμως "μπουχτίζει" τον θεατή από ένα είδος μεταφυσικού - καλλιγραφικού overdose. Αφείστε που κάποιες πρόδηλα βουδιστικές σκηνές ήταν σα να έβγαιναν κατ' ευθείαν από τα εξώφυλλα των Buddha Bar...
Γενικά βρήκα το φιλμ πομπώδες, μεγαλεπήβολο, μεγαλόστομο, αλλά και αφελές ταυτόχρονα κι όλη αυτή η ρητορεία για την αιώνια αγάπη, την αιώνια ζωή και άλλα αιώνια με κούρασε, καθώς θεωρώ ότι δεν συνοδευόταν από το απαιτούμενο νεύρο. Όλα αυτά βέβαια είναι προσωπικές απόψεις, που έχουν να κάνουν και με το ότι η όλη new age φάση δεν με συγκινεί ιδιαίτερα. Ίσως θεατές πιο μυημένοι από μένα σε εξ ανατολών μεταφυσικές να λατρέψουν την ταινία (αν και η έλλειψη νεύρου νομίζω ότι ισχύει γενικότερα).
Παρ' όλα αυτά ο Aronofsky παραμένει σίγουρα ένας απρόβλεπτος, τολμηρός και με όραμα δημιουργός (άσχετα αν στην συγκεκριμένη ταινία πιστεύω ότι "δεν του βγήκε"), που κάνει πράγματα που λίγοι τολμούν να κάνουν ή έστω να καταπιαστούν και θα εξακολουθήσω να περιμένω με ενδιαφέρον κάθε νέα δουλειά του. Και ίσως και να μπορούσα να συστήσω το Fοuntain, αν μη τι άλλο, ως ξεχωριστή οπτική εμπειρία.