"ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΚΙ ΟΜΩΣ ΑΛΗΘΙΝΟ", ΑΛΛΑ ΕΠΛΗΞΑ...

 

Διάβασα ότι ο γάλλος Quentin Dupier (δεν τον ήξερα) κάνει παράξενες, σουρεαλιστικές κωμωδίες εδώ και πολλά χρόνια. Το "Απίστευτο κι Όμως Αληθινό" (Incroyable mais vrai) του 2022 είναι μία απ' αυτές. Χμμμ...

Ένα μεσήλικο ζευγάρι αγοράζει σπίτι σε ήσυχο προάστιο. Ο μεσίτης όμως τους αποκαλύπτει ένα μυστικό που διαθέτει το σπίτι, καθώς ένα συγκεκριμένο σημείο του είναι ένα είδος πύλης στο χρόνο που σε κάνει μεν να βρίσκεσαι 12 ώρες μπροστά, αλλά σε κάνει συγχρόνως και κατά 3 μέρες νεότερο. Το γεγονός αυτό, που στην αρχή θα είναι ένα απρόσμενο δώρο, σύντομα θα μετατραπεί σε ανεξέλεγκτη εμμονή και θα αλλάξει για πάντα τις ζωές τους.

Ακούγεται ενδιαφέρον και έτσι ακούστηκε και σε μένα. Πλην όμως βλέποντας το φιλμ απογοητεύτηκα. Με τα αστεία δεν γέλασα - μερικά μάλιστα μου φάνηκαν χοντροκομμένα, η πλοκή δεν κατάφερε να με κρατήσει ιδιαίτερα... γενικά διέβλεπα ένα είδος προχειρότητας. Καταλαβαίνω αυτό με την πρωτοτυπία των ιδεών του δημιουργού αυτού, αλλά δεν πολυενθουσιάστηκα με το αποτέλεσμα. Εντάξει, θίγει τη σύγχρονη μανία της κοινωνίας μας με την ει δυνατόν αιώνια νεότητα (ένας από τους χαρακτήρες προσθέτει ηλεκτρονικό πέος για να είναι διαρκώς λειτουργικός) και η οποία μανία οδηγεί ακόμα και στην παράνοια... αλλά ούτε ο χειρισμός του βασικού αυτού θέματος με ικανοποίησε. Τέλος πάντων, η ουσία είναι ότι δεν μου άρεσε συνολικά ως ταινία.