ΑΝΗΣΥΧΑ ΕΦΗΒΙΚΗ "ΔΑΓΚΩΜΑΤΙΑ"

 Η γαλλική "Δαγκωματιά" (La Morsure, 2023) είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Romain de Saint-Blanquat και την βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα. 

Το 1967 μια 17χρονη το σκάει με την καλύτερη φίλη της από το αυστηρό καθολικό σχολείο θηλέων όπου είναι έγκλειστες για να πάνε σε ένα ολονύκτιο μασκέ πάρτι σε απομονωμένη εγκαταλειμμένη βίλα - εκεί που θα βρίσκονται και τα αγόρια που μαζεύονται τις μέρες γύρω από το σχολείο... Πολλά θα συμβούν τη σημαντική αυτή νύχτα, που η ηρωίδα νομίζει από πριν ότι θα είναι η τελευταία της...

Παραισθητικό φιλμ που διαρκώς κινείται ανάμεσα στη φαντασία και την πραγματικότητα, δίχως να υπάρχουν ξεκάθαρα όρια ανάμεσά τους. Ουσιαστικά αυτό που καταγράφεται εδώ με πολύ καλό τρόπο (νομίζω) είναι τα εφηβικά άγχη της ηρωίδας (και κάθε έφηβου βεβαίως): Η αμφίθυμη προσδοκία της πρώτης σεξουαλικής επαφής ή/και του πρώτου έρωτα - ένα μείγμα επιθυμίας και φόβου, οι φόβοι και τα άγχη για το μέλλον και την αβέβαιη και άγνωστη ενήλικη ζωή στην οποία θα εισέλθουν οσονούπω, η καταπίεση των επιθυμιών της εφηβείας, που εδώ συμβολίζεται με το αυστηρό σχολείο με καλόγριες - δασκάλες, η έλξη προς μεγαλύτερους κλπ. 

Όλα αυτά δίνονται με μια φόρμα που παραπέμπει σε ταινία τρόμου, αλλά ουσιαστικά ασχολείται με κάτι πολύ ευρύτερο, που βιώνουμε όλοι/ες κάποια στιγμή στη ζωή τους. Και, θυμηθείτε, μέσα στην παρακμιακή και ενίοτε τρομακτική ατμόσφαιρα ελλοχεύει η ευαισθησία...