Η ΠΟΛΥΕΠΙΠΕΔΗ "EMILIA PEREZ"

 

Αν κάτι χαρακτηρίζει τον Γάλλο σκηνοθέτη Jacques Audiard είναι... η έλλειψη κάποιου χαρακτηριστικού. Κάθε ταινία του είναι διαφορετική από την άλλη, κάθε φορά πειραματίζεται με ένα είδος, κάθε φορά δεν ξέρεις τι σε περιμένει. Η "Emilia Perez" του 2024 όχι μόνο είναι διαφορετική από οτιδήποτε άλλο έχει κάνει, αλλά η ίδια, ως ταινία, βουτά σε διάφορα είδη: Μιούζικαλ, πυκνό δράμα, νουάρ, θρίλερ, μελό, πολιτικοκοινωνική καταγγελία... ίσως και να ανακαλύψετε κι άλλα. Η Zoe Saldana, η ισπανίδα τρανς Karla Sofia Gascon και η Selena Gomez είναι οι τρεις γυναίκες που πρωταγωνιστούν.

Ένας αιμοσταγής (και εκατομμυριούχος) ναρκέμπορος απάγει μια ικανή δικηγόρο που έχει αμφιβολίες γι' αυτό που κάνει, αφού αθωώνει ενόχους, και της ζητά, έναντι υψηλότατης αμοιβής, να κανονίσει τα πάντα με πλήρη μυστικότητα, ακόμα και από την οικογένειά του (γυναίκα και δύο παιδιά), ώστε να εξαφανιστεί και όλοι να πιστέψουν ότι σκοτώθηκε. Αυτό που θέλει στην πραγματικότητα είναι να αλλάξει εντελώς ζωή και... να γίνει γυναίκα! 

Όλα αυτά συμβαίνουν στο σύγχρονο, βίαιο και διεφθαρμένο Μεξικό. Και είναι μόνο η αρχή μιας πολύπλοκης ιστορίας που είδα με μεγάλο ενδιαφέρον. Την χαρακτηρίζουν ανατροπές, όχι ακριβώς στο τι συμβαίνει, αλλά στο πώς εξελίσσονται και αλλάζουν οι χαρακτήρες και οι μεταξύ τους σχέσεις. Όσο για το στοιχείο του μιούζικαλ, μη φοβηθείτε όσοι απεχθάνεστε τα μιούζικαλ (προσωπικά δεν περιλαμβάνομαι σ' αυτούς). Πού και πού, όχι πολύ συχνά, οι ήρωες αρχίζουν να τραγουδάνε. Δεν το θεωρώ κύριο χαρακτηριστικό του φιλμ. Το οποίο, πρώτα απ' όλα μας μιλά για διαφορετικές περιπτώσεις ανθρώπων που το μόνο που επιθυμούν είναι να αλλάξουν εντελώς τη ζωή τους, να ξεφύγουν από μια πραγματικότητα που τους παγιδεύει και την οποία μισούν. Αλλά και για τη διαφθορά, την απληστία και τη βία που κυριαρχούν πλέον στη ζωή μας (η τελευταία σε ορισμένα μέρη του κόσμου, τα υπόλοιπα δυστυχώς παντού).

Οι τραβηγμένες καταστάσεις, το πάθος των χαρακτήρων και η απίθανη (θα μπορούσε να είναι και κωμική) ιστορία μου θύμισαν πολύ Almodovar στις καλύτερες στιγμές του. Και, κατά τη γνώμη μου τουλάχιστον, τα ετερόκλητα στοιχεία που περιέγραψα παραπάνω παραδόξως δένουν απόλυτα στο τελικό  αποτέλεσμα, δίχως να "κλωτσάνε". Για μένα από τις πλέον πρωτότυπες ταινίες των τελευταίων χρόνων και από τις καλύτερες της χρονιάς.