ΕΦΗΒΙΚΗ "ΕΚΡΗΞΗ"

Το "Θα εκραγώ" (Voy a explotar, 2008) είναι μια ενδιαφέρουσα μεξικάνικη ταινία του Gerardo Naranjo. Θέμα της (αρκετά κοινό στο σινεμά) είναι η εφηβική επανάσταση ενάντια σε όλα. Τυφλή, δίχως καμιά εγκεφαλική "επεξεργασία", ενστικτώδης σχεδόν, θέλει μονάχα να αποτινάξει κάθε σύμβαση, να μην γίνει βορά ενός κόσμου που όπου σχεδόν το κάθε τι είναι σάπιο.
Έτσι οι έφηβοι της ταινίας (ο ένας γιος πλούσιου, διεφθαρμένου δεξιού βουλευτή, η άλλη γόνος μικροαστικής οικογένειας δίχως πατέρα) γνωρίζονται στο σχολείο και νοιώθουν ότι βρίσκονται κοντά εξ αιτίας της κοινής τους απόρριψης για οτιδήποτε τους περιβάλλει. Έτσι κάνουν την επανάστασή τους, παρατούν πίσω τους τα πάντα και φεύγουν, ή μάλλον κρύβονται, αλλά δεν θα σας αποκαλύψω πού, αφού είναι από τα έξυπνα ευρήματα του φιλμ. Μόνοι πια, μακριά από κάθε σύμβαση και υποχρέωση, ανακαλύπτουν τον έρωτα, αλλά και τα αρνητικά της συμβίωσης και το τίμημα της άρνησης των πάντων.
Δυνατή, ρεαλιστική εικόνα, κάμερα στο χέρι, "νευρική" σκηνοθεσία, με έκαναν να παρακολουθήσω το φιλμ με ενδιαφέρον. Κι όχι μόνο αυτό. Ο σκηνοθέτης πάει το πράγμα αρκετά βαθιά, μέχρι που οι ήρωές του να ανακαλύψουν ότι πλέον έχουν κόψει κάθε δεσμό με το παρελθόν τους κι ότι πλέον δεν υπάρχει τρόπος επιστροφής και να οδηγηθούν στην τραγική κορύφωση.
Μου φάνηκε ειλικρινής ταινία, με στόχο να καταγγείλει την ζοφερή κατάσταση στο Μεξικό, αλλά και γενικότερα στον κόσμο, και να αντιπαραθέσει τη νεανική αγνότητα και επαναστατικότητα με τη διαφθορά, τη μιζέρια, την βρώμικη καθημερινότητα, έστω κι αν η επαναστατικότητα αυτή οδηγήσει τους νεαρούς ήρωες στα άκρα. Κι εδώ που τα λέμε, βλέποντας το περιβάλλον τους (που δεν διαφέρει και πολύ από το δικό μας), δεν μπορούμε παρά να τους συμπαθήσουμε, παρά το όποιο κόστος.