"FRANCES HA" Ή Η ΓΛΥΚΟΠΙΚΡΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ

Αμερικάνικο ανεξάρτητο σινεμά; Γαλλική νουβέλ βαγκ; Γούντι Άλεν; Γλυκόπικρη "φέτα ζωής"; Όλα αυτά κι άλλα που ίσως ανακαλύψετε μόνοι σας είναι τα στοιχεία που αναμειγνύονται με άριστο τρόπο στην ασπρόμαυρη "Frances Ha" του Noah Baumbach (2012).
Όταν η καλύτερη φίλη και συγκάτοικος της Φράνσις την παρατά για να μετακομίσει σε ένα καλύτερο διαμέρισμα, εκείνη αρχίζει μια οδύσσεια αναζήτησης στέγης, συγκατοίκησης με διάφορους, ταξιδιών, αναζήτησης δουλειάς κλπ. Ερωτικές ή φιλικές σχέσεις, επαγγέλματα, σπίτια, όλα όσα συνιστούν την καθημερινότητα της ηρωίδας βρίσκονται εδώ. Ταυτόχρονα σκιαγραφείται ένα όμορφο πορτρέτο μιας σύγχρονης κοπέλας (η Φράνσις είναι 27 ετών). Στη ζωή της γέλιο και δάκρυ, χαρά και ατυχίες συνυπάρχουν. Αυτή όμως τα ξεπερνά όλα με ένα μόνιμο χαμόγελο, με αισιοδοξία, πάνω απ' όλα με κέφι για ζωή.
Στο φιλμ χιούμορ και (ελαφρό) δράμα, καλές και, κυρίως, άτυχες στιγμές εναλλάσσονται για να δώσουν αυτό το μείγμα συναισθημάτων και καταστάσεων που αποτελούν την καθημερινότητα των σύγχρονων νέων νεοϋορκέζων - και των σύγχρονων δυτικών νέων γενικότερα. Το κέφι και η φρέσκια και δροσερή σκηνοθετική ματιά χαρακτηρίζουν την ταινία. Οι αστείες καταστάσεις, αλλά και η συχνή μελαγχολία και οι δύσκολες φάσεις διαδέχονται η μία την άλλη. Έτσι όμως δεν είναι η ζωή;
Την ταινία παίρνει πάνω της η θαυμάσια πρωταγωνίστριά της Γκρέτα Γκέργουιγκ, η οποία ενσαρκώνει άψογα την αξιαγάπητη ηρωίδα. Προσέξτε όμως: Μην περιμένετε δράση, ένταση ή αγωνία. Είπαμε: Εδώ τον πρώτο ρόλο έχει η καθημερινότητα. Μακριά όμως από τον ασφυκτικό ρεαλισμό που επιδιώκουν πολλοί σύγχρονοι δημιουργοί, ο  Baumbach χρησιμοποιεί το χιούμορ και το κέφι, ακόμα και στις πιο μελαγχολικές σκηνές, για να κάνει τα πράγματα όσο πιο ανάλαφρα γίνεται. Όχι όμως και ρηχά. Ούτε υπεραισιόδοξα ή, πολύ περισσότερο, χαζοχαρούμενα. Άλλωστε το ανοιχτό τέλος συνηγορεί για τα παραπάνω. Το παράξενο είναι ότι ακόμα κι αν το φιλμ θεωρηθεί μια ωδή στη μοναξιά μιας ευαίσθητης κοπέλας, παρακολουθείται εξαιρετικά ευχάριστα, δίχως κανείς να "κόψει φλέβες". Είναι οι έξυπνοι διάλογοι, η φευγάτη ματιά, το χαμόγελο της ηρωίδας κι άλλα πολλά που το πετυχαίνουν αυτό.
Σε πολλά σημεία θα μελαγχολήσετε. Νομίζω όμως ότι τελικά θα βγείτε μ' ένα χαμόγελο στα χείλη. Ακομα κι αν μια πλευρά αυτής της καθημερινότητας είναι η (ευχάριστη) κενότητα.