"ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ" ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ

Ο Baltasar Kormakur είναι ο γνωστότερος διεθνώς ισλανδός σκηνοθέτης. Ξεχώρισε στην αρχή με καλές ταινίες στη χώρα του, πήγε στο Χόλιγουντ... και εκεί έγινε ένας σκηνοθέτης παντός καιρού, τουτέστιν γυρίζει διαφόρων ειδών φιλμ. Ό,τι προκύψει. Όπως το "Μετά την Καταιγίδα" (Adrift) του 2018.
Πρόκειται για τυπική ταινία επιβίωσης, βασισμένη, όπως συχνά συμβαίνει σε τέτοια φιλμ, σε αληθινή ιστορία. Μια ατίθαση κοπέλα που γυρίζει όλο τον κόσμο δουλεύοντας σε σκάφη - και αρνούμενη να χάσει την  ελευθερία της - γνωρίζει κάπου στα Φίτζι τον έρωτα της ζωής της, μια αληθινή αδελφή ψυχή με το ίδιο πάθος για την ιστιοπλοϊα και την περιπλάνηση. Αναλαμβάνουν να φέρουν ένα σκάφος στην Αμερική, πέφτουν σε τρομακτική καταιγίδα και μένουν ακυβέρνητοι στο μέσον του ωκεανού και μάλιστα με εκείνον σοβαρά τραυματισμένο. Από εκεί και πέρα έχουμε την τυπική ιστορία επιβίωσης: Πώς τα καταφέρνεις (αν τα καταφέρεις) σε τέτοιες εφιαλτικές συνθήκες με ελάχιστες προμήθειες;
Η ταινία αφηγείται την ιστορία της με συνεχή μπρος - πίσω στο χρόνο (μαθαίνουμε σιγά σιγά το πώς γνωρίστηκαν και πώς βρέθηκαν στη δεινή θέση που βρέθηκαν) και στο τέλος μας επιφυλάσσεται μια έντονη ανατροπή. Από εκεί και πέρα... ξέρετε... η δύναμη της θέλησης, η εφευρετικότητα, το ένστικτο επιβίωσης, ο έρωτας που φουντώνει, ο υπεράνθρωπος αγώνας, αρκετές δόσεις συγκίνησης... όλα αυτά. Ομολογώ ότι μάλλον κουράστηκα κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης και, γενικά, παρά τα μη γραμμικά παιχνίδια στην αφήγηση που προσδίδουν κάποιο ενδιαφέρον, δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα.