"CAMILLE": ΤΑΙΝΙΑ... ΠΟΛΛΩΝ ΕΙΔΩΝ

Υπάρχουν ταινίες που, ανεξάρτητα του αν είναι καλές ή κακές, είναι, αν μη τι άλλο, αξιοπερίεργες. Η "Camille", για παράδειγμα, του 2008 είναι το μοναδικό φιλμ του παντελώς άγνωστου Gregory Mackenzie και νομίζω ότι ανήκει σ' αυτή την κατηγορία.
Ένα νεαρό ζευγάρι παντρεύεται. Εκείνη τυπική χαζοχαρούμενη αμερικάνα (και μάλιστα πολύ φλύαρη), που είναι ενθουσιασμένη με τελετές, συγγενείς, νυφικά, ροζ, ανθοδέσμες κι όλα τα σχετικά κι εκείνος... κάθε άλλο. Απόλυτα σκεπτικιστής, δεν είναι καθόλου σίγουρος αν έπρεπε να κάνει αυτό το "μεγάλο βήμα". Το ζευγάρι ξεκινά με παλιού στιλ μοτοσικλέτα με καλάθι για το ταξίδι του μέλιτος στο Νιαγάρα. Στο δρόμο όμως θα έχουν ένα δυστύχημα. Από εκεί και πέρα η Καμίλ θα είναι όλο και πιο "παράξενη". Δηλαδή, για να είμαστε ακριβέστεροι, θα είναι όλο και πιο... νεκρή. Τι θα συμβεί από εδώ και μπρος μέχρι το τέλος του ταξιδιού;
Γιατί χαρακτήρισα το φιλμ αξιοπερίεργο; Διότι μέχρι το τέλος δεν ξέρεις καθόλου τι σου επιφυλάσσει. Ουσιαστικά δεν ξέρεις σε ποιο είδος να το κατατάξεις (όχι βέβαια ότι πρέπει ντε και καλά να το κάνεις): Ξεκινά σαν κλασική αμερικάνικη κομεντί, και μάλιστα από τις χαζοχαρούμενες, ξαφνικά, εκεί που δεν το περιμένεις, κάνει βουτιά στο χώρο του φανταστικού, με αρκετή νοσηρότητα μάλιστα, σαν λίγο "άρρωστη" ταινία τρόμου, για να καταλήξει σε ένα είδος... μεταφυσικού Μπόνι και Κλάιντ, και μάλιστα με αρκετή δόση συγκίνησης και ρομαντισμού. Τι να πει κανείς...
Δεν είμαι σίγουρος αν όλα αυτά τα στοιχεία δένουν αρμονικά μεταξύ τους. Σας είπα από την αρχή ότι μάλλον δεν πρόκειται για μια "φοβερή" ταινία. Ωστόσο σίγουρα είναι πρωτότυπη και νομίζω ότι, είτε τελικά σας αρέσει είτε όχι, θα παρακολουθήσετε με αμείωτο ενδιαφέρον τις αναπάντεχες τροπές του σεναρίου και το πέρασμα από το ένα είδος στο άλλο (προσοχή: όχι ως κινηματογραφικό ύφος, αυτό είναι μάλλον τυπικό και ομοιογενές, αλλά από σεναριακή άποψη). Γι' αυτό λοιπόν δείτε το από περιέργεια, ως μία πρωτότυπη και απόλυτα πειραγμένη ρομαντική (κατά βάθος) ταινία.