"THE BIG TREES" : ΜΕΤΡΙΟ, ΑΛΛΑ ΠΡΩΙΜΑ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟ ΓΟΥΕΣΤΕΡΝ

Φυσικά και αγνοούσα τον Felix E. Feist (1910-1965), έναν από τους πολλούς άγνωστους σκηνοθέτες που - μάστορες περισσότερο παρά αληθινοί δημιουργοί - εδραίωσαν την εικόνα του αμερικάνικου σινεμά (εννοείται παράγοντας συχνά σαβούρες, θεμελιώνοντας όμως διάφορα χαρακτηριστικά είδη του). Το "The Big Trees" είναι ένα μέτριο, νομίζω, γουέστερν, γυρίστηκε το 1952 και έχει πρωταγωνιστή τον Κερκ Ντάγκλας.
Ο ήρωας είναι ένας αδίστακτος απατεώνας, που ασχολείται κυρίως με την ξυλεία. Χρησιμοποιώντας την προσωπική του γοητεία και τις χειριστικές του ικανότητες, δεν διστάζει να οικειοποιηθεί χρήματα άλλων προκειμένου να προωθήσει τα δικά του οικονομικά συμφέροντα. Κάποια στιγμή θα βάλει στο μάτι τις γιγάντιες και υπεραιωνόβιες σεκόγιες της Καλιφόρνια. Βλέπετε, από ένα και μόνο τέτοιο κολοσσιαίο δέντρο θα μπορούσαν να χτιστούν πολλά σπίτια, οπότε συμφέρει. Στην περιοχή όμως κατοικεί μια κοινότητα ειρηνικών Κουάκερων (μια χριστιανική αίρεση, κάτι σαν τους Μορμόνους και άλλους παρόμοιους), οι οποίοι θεωρούν τα επιβλητικά δέντρα σχεδόν ιερά, κάπως σαν απόδειξη της ύπαρξης του θεού και, φυσικά, θα εναντιωθούν στα σχέδιά του.
Είπα από την αρχή ότι η ταινία είναι μέτρια. Οι σκηνές δράσης είναι μάλλον αστείες και αδέξια σκηνοθετημένες, αλλά σημαντικότερο πρόβλημα είναι οι ραγδαίες και αδικαιολόγητες αλλαγές χαρακτήρων από "κακούς" σε "καλούς" και αντιστρόφως. Ειδικά η σχεδόν άμεση μετατροπή του αρχικού αδίστακτου καθάρματος σε τύπο που θυσιάζει τα πάντα για να βοηθήσει την κοινότητα φαίνεται απίστευτη. Το στοιχείο όμως που κάνει το φιλμ κάπως να ξεχωρίζει είναι ότι διαθέτει μία πρώιμη οικολογική ματιά : Τα δέντρα δεν πρέπει να κοπούν (κόντρα σε κάθε οικονομικό συμφέρον) απλώς διότι είναι πανέμορφα, επιβλητικά, είναι το μεγαλείο της φύσης προσωποποιημένο. Βεβαίως η ματιά αυτή εδώ υπάρχει για καθαρά θρησκευτικούς λόγους, αλλά μιλάμε για μια εποχή που ο όρος οικολογία ήταν άγνωστος. Οπότε, έστω και έτσι, το όλο πράγμα έχει την αξία του. Εξ άλλου γινόμαστε μάρτυρες μιας (μάλλον ακούσιας) άγριας κόντρας του στυγνού καπιταλισμού που δεν σταματά μπροστά σε τίποτα με το συμφέρον της κοινότητας, πράγμα τόσο επίκαιρο, δυστυχώς, σήμερα... Φυσικά η ταινία δεν φαντάζομαι ότι είχε την παραμικρή συνειδητή πολιτικής φύσης βλέψη, να όμως που καμιά φορά "από μικρό κι από τρελό"...