ΑΤΕΛΕΣ "INFINITY POOL", ΑΛΛΑ ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΠΟΥ ΕΠΙΛΕΓΕΤΕ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΔΙΑΚΟΠΕΣ...

 

Ο Brandon Cronenberg, γιος βεβαίως του David, συνεχίζει την πορεία του στο χώρο του τρόμου / επιστημονικής φαντασίας με την τρίτη του ταινία, το "Infinity Pool" (2023), με την ανερχόμενη Mia Goth και τον Alexander Skarsgard στους κύριους ρόλους.

Ένα ζεύγος με προβλήματα (πλούσια σύζυγος, μπλοκαρισμένος συγγραφέας που αναζητά έμπνευση), πηγαίνει για διακοπές σε πολυτελές resort σε κάποια (φανταστική) εξωτική χώρα. Εκεί θα γνωριστούν με ένα άλλο ζευγάρι και θα κάνουν μια εκδρομή εκτός του προστατευμένου χώρου. Ένα αναπάντεχο συμβάν θα τους φέρει  αντιμέτωπους με τους σκληρούς νόμους της χώρας και... ένα μυστικό που κρύβεται στο πώς οι νόμοι αυτοί θα εκτελεστούν.

Περίεργη ταινία, μάλλον άνιση, με ενδιαφέρον θέμα και εύρημα. Στα θετικά η διαρκής κλιμάκωση - από την χαλαρή αρχή οδηγούμαστε σταδιακά σε έναν αληθινό εφιάλτη. Ωστόσο υπάρχουν σεναριακά κενά και από ένα σημείο και πέρα η ιστορία (ο εφιάλτης μάλλον) μπερδεύεται και γίνεται σχεδόν ακατανόητος (ίσως βεβαίως αυτό να γίνεται από πρόθεση, αφού όλο το μπέρδεμα ξεκινά μετά την κατανάλωση από την παρέα ενός ντόπιου παραισθησιογόνου). Πάντως βρήκα ενδιαφέροντα δύο θέματα που θίγει το φιλμ: Τη σχέση των πλούσιων, δυτικών τουριστών με τους ντόπιους πληθυσμούς μιας φτωχής χώρας που ζει απ' αυτούς - ίσως η ταινία συνειδητά στηλιτεύει αυτή την κατάσταση - και την κατάδειξη της φρίκης και της γοητείας ταυτόχρονα της όλο και μεγαλύτερης παρακμής και το τελικό άφημά της σ' αυτήν.  

Πάντως βρήκα επίσης κακή την ηθοποιία του Skarsgar, αρκετά κενά και επαναλήψεις, όπως είπαμε, και γενικά στοιχεία που δεν απογειώνουν ένα φιλμ που θα μπορούσε να είναι πολύ πιο ενδιαφέρον. Σημείωσα παραπάνω τα θετικά που βρήκα, αλλά στους περισσότερους δεν θα αρέσει (σε μερικούς μάλιστα καθόλου). 

"POSSESOR" Ή ΤΟ ΜΗΛΟ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗ ΜΗΛΙΑ...

 

Προφανώς σε όλους έρχεται στο νου η παροιμία ῾το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει῾. Το "Possesor Uncut" του 2020 είναι η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του Brandon Cronenberg, γιου βεβαίως του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ. Και είναι ταινία τρόμου / επιστημονικής φαντασίας.

Μια γυναίκα δουλεύει για μια μυστική εταιρία. Με εγκεφαλικά εμφυτεύματα καταφέρνει να μπαίνει στο σώμα άλλων ανθρώπων και να το ῾῾κυβερνά῾῾ σύμφωνα με τη δική της βούληση. Τους βάζει λοιπόν να κάνουν δολοφονίες που έχουν παραγγείλει πλούσιοι πελάτες... και μετά να αυτοκτονήσουν. Πόσο όμως μπορεί να αντέξει αυτό το μπέρδεμα των μυαλών, αυτά τα ξένα σώματα στα οποία κατά καιρούς βρίσκεται; Και ποσα από τις πράξεις των ῾῾μαριονετών῾῾ εκτελούνται σύμφωνα με το σχέδιο και τις άνωθεν εντολές και πόσα είναι δικά της επινοήματα;

Ενδιαφέρουσα ιδέα. Στο νου έρχεται και λίγο από Φίλιπ Ντικ. Το φιλμ δεν είναι σε καμία περίπτωση ταινία δράσης ή περιπέτειας. Θέλει να είναι ταινία τέχνης (δίχως αυτό να σημαίνει ότι δεν διαθέτει μπόλικο αίμα που ρέει προς πάσα κατεύθυνση, ακόμα και δόσεις σπλάτερ). Ωστόσο κάτι στην αφήγηση νομίζω ότι δεν πάει καλά. Κάποια νοήματα χάνονται, κάτι δεν εξηγείται επαρκώς, κάποιες καλές ιδέες μένουν ανεκμετάλλευτες... Ίσως αυτό να είναι και το πιο κακό: Ενώ υπάρχουν κατευθύνσεις όπου θα μποροιύσε να επικεντρωθεί και να αναλύσει, η ταινία μοιάζει να τις προσπερνά γρήγορα - γρήγορα.  Ας πούμε, το πόσο η γυναίκα αυτή (που, σημειωτέον έχει και οικογένεια, η οποία φυσικά δεν έχει ιδέα για το επάγγελμά της) απολαμβάνει τους φόνους (συχνά άγριους) και πόσο απλώς ῾ἑκτελεί υπηρεσία῾῾.

Εντάξει, δεν το βρήκα ολοκληρωμένο, είναι όμως ενδιαφέρουσα προσπάθεια που αφήνει υποσχέσεις. Ο μικρός Κρόνενμπεργκ (θέλει να) έχει άποψη!