ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΤΗΣ "ΑΠΩΛΕΙΑΣ"

 

Ο John Cameron Mitchell, μετά τα γνωστά "Hedwig..." και "Shortbus" γυρίζει το 2010 την "Απώλεια" (Rabbit Hole), ένα δράμα με τη Νικόλ Κίντμαν και τον Άαρον Έκχαρτ.

Οι οποίοι είναι ένα ζευγάρι που πριν 8 μήνες έχουν χάσει τον πεντάχρονο γιο τους. Οι σχέσεις τους βρίσκονται πλέον σε οριακό επίπεδο, ενώ η μητέρα συμπεριφέρεται έως και παράλογα, βγάζοντας προς τους άλλους κάτι σαν κακία ή ζήλεια. Σιγά - σιγά μαθαίνουμε τι έχει συμβεί, καθώς και γιατί εκείνη πλησιάζει ένα νεαρό έφηβο, ο οποίος έχει κάποια σχέ4ση με την όλη ιστορία... Και παράλληλα βλέπουμε την εξέλιξη της ψυχικής κατάστασης και των αντιδράσεων των δύο γονιών.

Βαρύ ψυχολογικό δράμα, το οποίο εξερευνά τις επιπτώσεις στις ζωές των εναπομείναντων  (αλλά και τις παρενέργειες) μια βαρύτατης και οδυνηρής απώλειας. Ποικίλες αντιδράσεις, καταστροφή (ή έστω αλλαγή) σχέσεων, θλίψη ή άλλα, αναπάντεχα συναισθήματα μπορεί να προκύψουν. Καλές ηθοποιίες, αρκετά σοβαρή ανάλυση, αλλά και πολύ βάρος... Αν είστε φίλος αυτού του είδους των δραμάτων το συνιστώ. Αλλιώς... ψάξτε κάτι πιο ελαφρύ...

SHORTBUS: ΑΚΡΟΒΑΤΩΝΤΑΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΠΟΡΝΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ

Το Shortbus του John Cameron Mitchell έχει αποκτήσει την φήμη ενός πορνογραφικού φιλμ. Κι αυτό έχει κάποια βάση, αφού περιέχει σκηνές σκληρού σεξ (με τα σχετικά γκρο πλαν, τις κανονικότατες εκσπερματώσεις, τους ποικίλους συνδυασμούς κλπ.) Πλην όμως σε καμία περίπτωση δεν αρκείται σ' αυτό. Διότι πέραν αυτών των "τολμηρών" σκηνών, ξεχειλίζει από ευαισθησία και χιούμορ. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που συνωστίζονται στο περίφημο Shortbus, ένα κλαμπ που συνδυάζει προχωρημένα σόου, καλή μουσική και... παρτούζες, κατά βάθος αναζητούν απεγνωσμένα κάτι που θα τους ολοκληρώσει. Αγάπη, επιβεβαίωση αγάπης, αληθινά συναισθήματα, οργασμούς (στην περίπτωση της ψυχολόγου που δεν μπορεί να φτάσει σε οργασμό) και πολλούς συνδυασμούς όλων των παραπάνω κι άλλων ακόμα, όπως πολλοί είναι και οι συνδυασμοί κορμιών, στάσεων και αριθμού συμμετεχόντων που συμβαίνουν εκεί - με προτίμηση στο gay σεξ, αν και όχι μόνο. Προβληματικοί λοιπόν κατά βάθος οι περισσότεροι από τους θαμώνες, αναζητούν να ολοκληρωθούν - και ενίοτε να ολοκληρώσουν - μέσα από το σεξ, αν και πίσω απ΄αυτή κρύβονται και πολλές άλλες αναζητήσεις.
Όσο κι αν φαίνεται παράξενο, όλα αυτά δίνονται με χιούμορ (πάρχουν μάλιστα και πολύ αστείες σκηνές), το οποίο όμως εναλάσσεται με τη συγκίνηση και την τρυφερότητα. Όντως το κωμικό και το σπαρακτικό στοιχείο καταφέρνουν να βρίσκονται σε ισορροπία. Απολαυστικά τα μουσικά και χορευτικά μέρη που διανθίζουν το φιλμ - η μουσική άλλωστε είναι σημαντικότατο στοιχείο του, όπως και στο Hedwig and the Angry Inch, την πρώτη ταινία του C. Mitchell.
Δείτε το μόνο αν δεν ενοχλείστε από τις σκηνές σκληρού πορνό που περιέχει (gay και μη). Αλλιώς, μάλλον δεν είναι η ταινία σας (είδα κύριο 35 με 40 να φεύγει έξαλλος στο διάλειμμα, ενώ η κοπέλα του πάσχιζε μισογελώντας να τον πείσει να μείνει λέγοντας: "Μα πώς κάνεις έτσι; Δεν έχεις δει ταινίες με τη Divine"; Τελικά ο κύριος έφυγε στα μισά και κείνη τον ακολούθησε με βαρειά καρδιά).
ΥΓ: Προσέξτε τα ζενερίκ στο τέλος. Πάμπολλα ονόματα της μουσικής κυρίως, αλλά και άλλων χώρων, εμφανίζονται στο φιλμ. Προσωπικά ελάχιστα κατάφερα να εντοπίσω. Ίσως να είναι ένας λόγος για να το δει κανείς σε DVD ψάχνοντας, ας πούμε, τον Moby και πολλούς άλλους.