"GOOD BOY" Ή ΤΑ ΚΑΛΑ ΣΚΥΛΙΑ ΩΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΑΙΝΙΩΝ ΤΡΟΜΟΥ

 Έχετε δει ποτέ τη γάτα ή τον σκύλο σας να καρφώνουν ανήσυχα το βλέμμα σε ένα σημείο ενός εντελώς κενού, ολόλευκου τοίχου και να κολλάνε εκεί, ενίοτε μάλιστα να γαβγίζουν ή να νιαουρίζουν;  Και όλοι εμείς, μάλλον ανήσυχοι, να αναρωτιόμαστε: "Μα τι βλέπει το ζώο"; Αυτό ακριβώς το καθημερινό παράδοξο εκμεταλλεύεται ο Ben Leonberg στην πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του "Good Boy" του 2025.

Όπου ένας νέος άντρας, μετά από την έξοδό του από νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν για σοβαρή ασθένεια (ή και για απεξάρτηση) αποσύρεται με τον αγαπημένο του σκύλο στο παλιό, απομονωμένο και εγκαταλειμμένο σπίτι του παππού του σε ένα δάσος. Ωστόσο από την αρχή σχεδόν το σκυλί αισθάνεται σκοτεινές παρουσίες...

Η πρωτοτυπία της ταινίας είναι όχι μόνο ότι πρωταγωνιστής είναι σαφώς ο σκύλος και όχι ο άνθρωπος, αλλά και το ότι τα τρομακτικά γεγονότα που παρακολουθούμε τα βλέπουμε μόνο από τη σκυλίσια οπτική. Το αφεντικό συνήθως λείπει. Έτσι ο σκύλος είναι αυτός που τρομάζει και οπισθοχωρεί, αυτός είναι που αντιδρά σε ό,τι εμείς βλέπουμε μόνο με την άκρη του ματιού μας, αυτός παθαίνει διάφορα... 

Θαύμασα την εξαιρετική "ηθοποιία" του ζώου, που αντιδρά με άψογη υποκριτική σε κάθε μικρό θόρυβο, σε κάθε αμυδρή κίνηση, σε κάθε κάλεσμα του αγαπημένου του ιδιοκτήτη. Αλήθεια, πώς τα κατάφεραν να το γυρίσουν; Πιθανότατα με άψογο μοντάζ εκατοντάδων "σκυλίσιων" λήψεων. Πάντως το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό.

 Ίσως κάποιοι να κουραστούν με τη συνεχή παρουσία του ζώου και τον μινιμαλισμό του όλου εγχειρήματος (παίζουν μόνο 3 ηθοποιοί και άλλος ένας σε βίντεο που βρέθηκε στο σπίτι). Ή να βαρεθούν τις επαναλήψεις "παράξενων" περιστατικών, που ωστόσο χτίζουν την ατμόσφαιρα. Προσωπικά το εκτιμώ κυρίως λόγω της πρωτοτυπίας του.