"Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΗΣ" : Ο ΜΠΕΛΜΟΝΤΟ, ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ ΚΑΙ Η ΦΙΛΙΑ (;)

 

Ο Jean-Pierre Melville (1917-1973) γυρίζει το 1963 το "L'aine des Ferchaux" (ο άσχετος ελληνικός τίτλος είναι "Ο Μεγάλος Τυχοδιώκτης"!), με τον Ζαν Πολ Μπελμοντό και τον Σαρλ Βανέλ στους βασικούς ρόλους (και, για προσέξτε, σε έναν μικρό ρόλο κάνει μια από τις πρώτες της εμφανίσεις η Στεφανία Σαντρέλι).

Ένας άστατος και δίχως ηθικούς φραγμούς νεαρός, όταν "τελειώνει" με το μποξ, με το οποίο ασχολείται μέχρι τότε, γίνεται κάτι σαν σωματοφύλακας ενός ηλικιωμένου διεφθαρμένου τραπεζίτη. Όταν αυτός αρχίζει να διώκεται από τις αρχές για σκάνδαλα θα καταφύγει με ψεύτικη ταυτότητα στις ΗΠΑ και θα πάρει μαζί του και το νεαρό, ο οποίος δεν δίνει δεκάρα για το πού θα πάει και ποιο θα είναι το μέλλον του.

Ταινία σχέσεων περισσότερο, διερευνά τις σχέσεις και τους δεσμούς που δημιουργούνται βαθμιαία ανάμεσα σε δύο αμοραλιστές άντρες, για τους οποίους (σε διαφορετικό βαθμό στον καθένα, αλλά στην ουσία πρόκειται για το ίδιο γενικό μοτίβο) η λέξη ηθική δεν σημαίνει τίποτα. Μια από τις πρώτες σκηνές, με τον Μπελμοντό να εγκαταλείπει την επί καιρό ερωμένη του με έναν απίστευτα άκαρδο τρόπο, που ίσως πονά το θεατή περισσότερο από τις "χοντρές" απάτες του τραπεζίτη, είναι χαρακτηριστική και δείχνει ότι κι αυτός, παρά τη συμπαθητική του εμφάνιση και στιλ, είναι ένα κάθαρμα. Μπορεί λοιπόν να υπάρξει φιλία ανάμεσα σε δύο καθάρματα, έστω και διαφορετικού βεληνεκούς; Μπορεί κάποιος να καταλήξει να έχει απόλυτη ανάγκη τον άλλον; Ταυτόχρονα, κατά ένα μέρος τουλάχιστον, το φιλμ γίνεται road movie, δείχνοντάς μας καθημερινές εικόνες από την τότε Αμερική.

Δεν τη θεωρώ από τις πολύ καλές ταινίες του Μελβίλ, μοιάζει να έχει κάποια κενά στην αφήγηση και την ανάπτυξη της ιστορίας, ωστόσο έχει αναμφισβήτητα το ενδιαφέρον της.