"ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΑΜΟΥ": ΕΝΑ ΟΔΥΝΗΡΟ ΨΥΧΟΓΡΑΦΗΜΑ

Ο πάντοτε ενδιαφέρων Noah Baumbach σκηνοθετεί συνήθως ψυχολογικά δράματα (και πικρές κωμωδίες ενίοτε), πάντα με θαυμαστό βάθος. Η δυνατή "Ιστορία Γάμου" (2019) δεν αποτελεί εξαίρεση.
Ένα ζευγάρι καλλιτεχνών (θεατρικός σκηνοθέτης εκείνος, ηθοποιός εκείνη), που έχουν και ένα μικρό αγοράκι, αν και ακόμα ερωτευμένοι, χωρίζουν με κοινή συναίνεση. Ωστόσο οι δυσκολίες αρχίζουν μετά την κοινή τους απόφαση. Κυρίως αν αυτό το "κοινή συναινέσει" παραδίδεται στα χέρια του νόμου και απάνθρωπων δικηγόρων. Η κόλαση και μετά η πικρή ηρεμία...
Εξαίρετο, όπως είπαμε, ψυχογράφημα, που αναλύει τόσο τα αίτια του χωρισμού όσο και τις βαθιές στη ψυχή συνέπειές του. Και, σπάνιο αυτό, ασχολείται ιδιαίτερα με το ψυχρό, άχαρο νομικό μέρος (οι εκατέρωθεν μεγαλοδικηγόροι είναι οι απόλυτα αντιπαθείς προσωπικότητες του φιλμ), που τινάζει στον αέρα κάθε διάθεση συναίνεσης και ζεστασιάς (η οποία σαφώς υπάρχει ακόμα) ανάμεσα στο πρώην ζεύγος. Και τελικά, [spoiler, spoiler] όλα θα ξαναγυρίσουν σε μια μοναχική πλέον κανονικότητα, θα επέλθει μια επιφανειακή τουλάχιστον επούλωση πληγών, μια πικρή ηρεμία, οι πληγές όμως έχουν καταγραφεί για πάντα.
Παράλληλα με τα παραπάνω απολαμβάνουμε εξαιρετικές ερμηνείες από Σκάρλετ Γιόχανσον, Άνταμ Ντράιβερ, αλλά και Ρέι Λιότα και Λόρα Ντερν σε καλοφτιαγμένους δεύτερους ρόλους. Ίσως να σας τρομάζουν τα "ψυχολογικά δράματα". Ανεξαρτήτως αυτού όμως, η εσωτερικά σπαρακτική αυτή ταινία είναι κατά τη γνώμη μου από τις καλύτερες και πλέον αληθινές στο θέμα αυτό.

"FRANCES HA" Ή Η ΓΛΥΚΟΠΙΚΡΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ

Αμερικάνικο ανεξάρτητο σινεμά; Γαλλική νουβέλ βαγκ; Γούντι Άλεν; Γλυκόπικρη "φέτα ζωής"; Όλα αυτά κι άλλα που ίσως ανακαλύψετε μόνοι σας είναι τα στοιχεία που αναμειγνύονται με άριστο τρόπο στην ασπρόμαυρη "Frances Ha" του Noah Baumbach (2012).
Όταν η καλύτερη φίλη και συγκάτοικος της Φράνσις την παρατά για να μετακομίσει σε ένα καλύτερο διαμέρισμα, εκείνη αρχίζει μια οδύσσεια αναζήτησης στέγης, συγκατοίκησης με διάφορους, ταξιδιών, αναζήτησης δουλειάς κλπ. Ερωτικές ή φιλικές σχέσεις, επαγγέλματα, σπίτια, όλα όσα συνιστούν την καθημερινότητα της ηρωίδας βρίσκονται εδώ. Ταυτόχρονα σκιαγραφείται ένα όμορφο πορτρέτο μιας σύγχρονης κοπέλας (η Φράνσις είναι 27 ετών). Στη ζωή της γέλιο και δάκρυ, χαρά και ατυχίες συνυπάρχουν. Αυτή όμως τα ξεπερνά όλα με ένα μόνιμο χαμόγελο, με αισιοδοξία, πάνω απ' όλα με κέφι για ζωή.
Στο φιλμ χιούμορ και (ελαφρό) δράμα, καλές και, κυρίως, άτυχες στιγμές εναλλάσσονται για να δώσουν αυτό το μείγμα συναισθημάτων και καταστάσεων που αποτελούν την καθημερινότητα των σύγχρονων νέων νεοϋορκέζων - και των σύγχρονων δυτικών νέων γενικότερα. Το κέφι και η φρέσκια και δροσερή σκηνοθετική ματιά χαρακτηρίζουν την ταινία. Οι αστείες καταστάσεις, αλλά και η συχνή μελαγχολία και οι δύσκολες φάσεις διαδέχονται η μία την άλλη. Έτσι όμως δεν είναι η ζωή;
Την ταινία παίρνει πάνω της η θαυμάσια πρωταγωνίστριά της Γκρέτα Γκέργουιγκ, η οποία ενσαρκώνει άψογα την αξιαγάπητη ηρωίδα. Προσέξτε όμως: Μην περιμένετε δράση, ένταση ή αγωνία. Είπαμε: Εδώ τον πρώτο ρόλο έχει η καθημερινότητα. Μακριά όμως από τον ασφυκτικό ρεαλισμό που επιδιώκουν πολλοί σύγχρονοι δημιουργοί, ο  Baumbach χρησιμοποιεί το χιούμορ και το κέφι, ακόμα και στις πιο μελαγχολικές σκηνές, για να κάνει τα πράγματα όσο πιο ανάλαφρα γίνεται. Όχι όμως και ρηχά. Ούτε υπεραισιόδοξα ή, πολύ περισσότερο, χαζοχαρούμενα. Άλλωστε το ανοιχτό τέλος συνηγορεί για τα παραπάνω. Το παράξενο είναι ότι ακόμα κι αν το φιλμ θεωρηθεί μια ωδή στη μοναξιά μιας ευαίσθητης κοπέλας, παρακολουθείται εξαιρετικά ευχάριστα, δίχως κανείς να "κόψει φλέβες". Είναι οι έξυπνοι διάλογοι, η φευγάτη ματιά, το χαμόγελο της ηρωίδας κι άλλα πολλά που το πετυχαίνουν αυτό.
Σε πολλά σημεία θα μελαγχολήσετε. Νομίζω όμως ότι τελικά θα βγείτε μ' ένα χαμόγελο στα χείλη. Ακομα κι αν μια πλευρά αυτής της καθημερινότητας είναι η (ευχάριστη) κενότητα.

ΟΙ ΒΛΑΒΕΡΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΟΥ ΔΙΑΖΥΓΙΟΥ

Ενδιαφέρον κοινωνικό δράμα είναι η ταινία του Noah Baumbach με τον ηλίθιο ελληνικό τίτλο "Δεσμοί διαζυγίου" - αλήθεια, τι ακριβώς σημαίνει αυτό; (ο κανονικός τίτλος είναι The Squid and the Whale): Ένα ζευγάρι διανοούμενων που χωρίζει μετά από 20 περίπου χρόνια γάμου και οι επιπτώσεις τόσο στις ζωές τους, όσο και (κυρίως) στις ζωές των δύο αγοριών τους - όπου μάλιστα το ένα παίρνει σαφώς το μέρος της μάνας και το άλλο του πατέρα.
Ξέρω ότι ακούγεται ξενέρωτο, αλλά, παρ' όλα αυτά, πρόκειται για καλή ταινία, που παρακολουθείται με ενδιαφέρον. Άλλοτε δραματικό και άλλοτε κωμικό, το φιλμ ρίχνει κυρίως το βάρος στην αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά των δύο παιδιών μετά το τραύμα του χωρισμού των γονιών τους. Όσο για τους δύο γονείς, ο πατέρας παρουσιάζεται καθαρά ως ο αρνητικός πόλος - ματαιόδοξος, ανασφαλής, αποτυχημένος, που δεν συγχωρεί κατά βάθος την διαφαινόμενη επιτυχία της γυναίκας του.
Ψυχολογική μελέτη των επιπτώσεων του χωρισμού στον μικρόκοσμο της οικογένειας, εκτός του ότι αποτελεί μια καλή προσπάθεια μελέτης του τόσο συχνού στις μέρες μας προβλήματος, μας δίνει την ευκαιρία να δούμε τον Τζεφ Ντάνιελς σε έναν πολύ διαφορετικό ρόλο απ' αυτούς που τον έχουμε συνηθίσει.