ΕΦΙΑΛΤΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ "ΚΥΝΗΓΙ"

Είναι σίγουρο ότι οι Σκανδιναβοί ξέρουν να κάνουν εξαιρετικά δράματα. Πυκνά, συχνά συγκλονιστικά και μίλα μακριά από κάθε έννοια μελό. Έτσι λοιπόν ο Thomas Vinterberg (που είχε να κάνει τόσο καλή ταινία από την εποχή της πραγματικά συγκλονιστικής "Οικογενειακής Γιορτής") βρίσκει και πάλι τον καλό του εαυτό το 2012 με το "Κυνήγι" (Jagten). Όπου για μια ακόμα φορά τα κάμποσα τελευταία χρόνια η ευνομούμενη, πλούσια σουηδική κοινωνία δείχνει ένα σκοτεινό, τρομαχτικό, κρυμένο πρόσωπο.
Η ταινία ασχολείται με το ταμπού (συνήθως) θέμα της παιδεραστίας. Μόνο που εδώ το πιάνει από την ανάποδη πλευρά: Αυτή της άδικης κατηγορίας ενός καθ' όλα καλού και άξιου νηπιαγωγού για το έγκλημα αυτό. Ο θεωρούμενος παιδεραστής είναι αθώος (μη φοβάστε, δεν κάνω spoiler, αυτό το ξέρουμε από τα πρώτα λεπτά). Από εκεί και πέρα η "τέλεια" κοινωνία της ευμάρειας είναι αυτή που ξεγυμνώνεται, που δείχνει ένα εφιαλτικό πρόσωπο, που αναλαμβάνει τον ρόλο του κυνηγού σε ένα απόλυτα σκληρό κυνήγι απέναντι στο αβοήθητο θύμα.
Η ταινία θίγει αρκετά θέματα: Αυτό της κοινωνικής υστερίας απέναντι σε ό,τι θεωρείται ίσως το απεχθέστερο των εγκλημάτων σήμερα, αυτό του κοινωνικού συντηρητισμού, αυτό της ψυχολογίας του όχλου, που αδίστακτα και ομαδικά στρέφεται ενάντια σε ένα αβοήθητο θύμα εξοστρακίζοντάς το κοινωνικά, και άλλα. Ταυτόχρονα διατηρεί αμείωτο το ψυχολογικό σασπένς, καθώς η οδύσσεια του άτυχου ήρωα γίνεται λεπτό προς λεπτό όλο και πιο δυσβάστακτη και η ασφυκτική ατμόσφαιρα όλο και βαραίνει. Έτσι, μπορεί κανείς να το εκλάβει και σαν ένα είδος κοινωνικού "θρίλερ", που παρακολουθεί από κοντά την κατάβαση ενός ανύποπτου ανθρώπου στην κόλαση και υπενθυμίζει πόσο κοντά βρίσκονται τα όρια της κοινωνικής ευτυχίας και της απόλυτης δυστυχίας. Μερικές φορές μπορεί κανείς να τα υπερβεί δίχως να το καταλάβει, δίχως να κάνει τίποτα μεμπτό, παρά το ότι ακολουθεί πιστά, ευτυχής, τους κανόνες της κοινωνίας αυτής. SPOILER: Στο τέλος όλα γίνονται ξανά μέλι-γάλα, η πολυπόθητη λύτρωση φτάνει επιτέλους. Είναι όμως έτσι; Η τελευταία σκηνή στο κυνήγι δείχνει ότι όταν το γυαλί ραγίσει δεν ξανακολλά ποτέ τέλεια. Η πληγή εξωτερικά έκλεισε, στο βάθος όμως παραμένει κακοφορμισμένη. Ακόμα κι αν είναι πέρα για πέρα άδικη... ΤΕΛΟΣ SPOILER
Πολύ δυνατή ταινία, με θαυμάσια μάλιστα ερμηνεία του πρωταγωνιστή Μαντς Μίκελσεν, που συνιστώ σε όσους μπορούν να απολαύσουν και σινεμά δίχως κυνηγητά, τόννους αδρεναλίνης και έναν πυροβολισμό ή/και έκρηξη ανά λεπτό. Οι σκανδιναβοί, το είπαμε από την αρχή, είναι μάστορες αυτού του διεισδυτικού είδους, που δεν διστάζει να ξεσκεπάζει κα καλά κρυμένα άρρωστα μυστικά της κοινωνίας τους.