ΑΙΣΘΗΣΙΑΚΗ "SIESTA"

H Mary Lambert έχει γυρίσει κυρίως βιντεοκλίπ (μεταξύ των οποίων και πολλά της Madonna στα 80ς και 90ς) και τηλεταινίες. Έχει κάνει όμως και σχετικά λίγο σινεμά. Η πρώτη ταινία της το 1987 ήταν η "Siesta", ένα παράξενο φιλμ, που προσωπικά μάλλον μου αρέσει (αν και, όπως έχω καταλάβει, είμαι πιθανόν από τους λίγους).
Μια αμερικάνα ξυπνά σε πολύ άσχημη κατάσταση στο πλάι ενός χωματόδρομου στην Ισπανία, με τον μεσημεριανό ήλιο να καίει. Δεν θυμάται τίποτα. Αρχίζει λοιπόν να περιπλανιέται στην περιοχή και στις κοντινές μικρές πόλεις, σε μια από τις οποίες ζει ο πρώην εραστής της, ενώ σκηνές από το παρελθόν της στην Αμερική εμφανίζονται συχνά σαν φλας μπακ. Στην Ισπανία πάντως θα συναντήσει μια ομάδα από παράξενους, εκκεντρικούς ανθρώπους... και όλα θα γίνουν σχεδόν παραισθητικά.
Η "Siesta" κινείται στο χώρο του φανταστικού, αφήνει πιθανόν κάμποσες απορίες στο θεατή και διαθέτει ένα παράδοξο, σχεδόν σουρεαλιστικό κλίμα. Παλλινδρομεί διαρκώς ανάμεσα στο παρόν και το παρελθόν, τη μνήμη και τη λήθη, την πραγματικότητα και την παραίσθηση. Αυτό που κυριαρχεί όμως πάνω απ' όλα είναι ένας έντονος ερωτισμός, διάχυτος θαρείς στην ατμόσφαιρα. Μια ατμόσφαιρα που είναι κυρίως μεσημεριανή, ζεστή, ιδρωμένη και όχι νυχτερινή, όπως θα φανταζόταν κανείς ότι ταιριάζει σε ένα φιλμ με ερωτισμό και φανταστικά στοιχεία. Το ερωτικό πάθος είναι πανταχού παρόν σχεδόν σε κάθε σκηνή. Άλλωστε, όπως ανακαλύπτουμε διαρκώς, η αμνησιακή ηρωίδα κινείται ουσιαστικά και δρα με βάση το πάθος αυτό, όλες της οι πράξεις έχουν σαν επίκεντρο τον εραστή που άφησε κάπου στην Ισπανία. Ταυτόχρονα το φιλμ γίνεται συχνά αγχωτικό, καθώς όλοι μας (μαζί με την ηρωίδα βεβαίως) πασχίζουμε να καταλάβουμε τι ακριβώς συμβαίνει, πώς συνδέονται όλα αυτά τα πρόσωπα, αν υπάρχει χρόνος...
Η ταινία ανήκει σ'  αυτές που κυρίως με γοήτευσαν για τη συνολική τους ατμόσφαιρα (διότι σε όλα τα υπόλοιπα μπορεί κανείς να έχει αρκετές αντιρρήσεις). Βρήκα δηλαδή γοητευτικό αυτόν τον συνδυασμού ερωτισμού και μυστηρίου, αυτό το παραισθητικά ερωτικό κλίμα. Στο τέλος τη λύση μοπορεί να την έχουμε ξαναδεί. Αλλά μέχρι τότε το παράδοξο παραμένει το κυρίαρχο στοιχείο. Μαζί με το ξερό, έρημο σχεδόν, λουσμένο σε έναν άγριο και καυτό ήλιο ισπανικό τοπίο. Επιπλέον διαθέτει ένα εξαιρετικό καστ με επικεφαλής την Έλεν Μπάρκιν σε έναν ιδιαίτερα αισθησιακό ρόλο (και με αρκετές γυμνές εμφανίσεις): Μετρείστε: Γκάμπριελ Μπερν, Τζούλιαν Σαντς, Ισαβέλα Ροσελίνι, Μάρτιν Σιν, Γκρέις Τζόουνς, Τζόντι Φόστερ!
Επιτρέψτε μου λοιπόν να βρίσκω γοητευτικό το παράξενο αυτό φιλμ και να αφήνομαι στο αγχωτικό και μυστηριώδες κλίμα του. Αν δεν σας τραβήξει πάντως θα το καταλάβω.
ΥΓ: Η Lambert έκανε στη συνέχεια την τρόμου "Pet Cemetary" βασισμένη σε βιβλίο του Στίβεν Κινγκ και λίγες άλλες, άγνωστες σε μένα ταινίες. Ίσως θα άξιζε να τους ρίξω μια ματιά...