"ΣΙΩΠΗΛΟΣ (ΚΑΙ ΑΔΙΣΤΑΚΤΟΣ) ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ"

Ο Daryl Duke (1929-2006) ήταν ένας καναδός τηλεοπτικός σκηνοθέτης. Ωστόσο το 1978 γυρίζει τον "Σιωπηλό Δολοφόνο" (Silent Partner), ένα καλό θρίλερ με τον Έλιοτ Γκουλντ στο βασικό ρόλο, τον ανατριχιαστικό εδώ Κρίστοφερ Πλάμερ και τη Σούζαν Γιορκ.
Όπου ο ήρωας είναι ένας μοναχικός τραπεζικός υπάλληλος, με κενή ερωτική ζωή. Όταν όμως του δίνεται η ευκαιρία, αποδεικνύεται ιδιαίτερα έξυπνος και με μια πονηρή κόνηση, όταν γίνεται ληστεία στην τράπεζά του, τσεπώνει αυτός τα περισσότερα λεφτά, δίνοντας ψίχουλα στο ληστή. Μόνο που δεν έχει υπολογίσει τον δράστη: Δεν πρόκειται για κάποιον απλό ληστή, αλλά για έναν σαδιστή, εμμονικό δολοφόνο, ο οποίος, όταν καταλαβαίνει ότι του τη φέρανε, δεν διστάζει μπροστά σε τίποτα προκειμένου να πάρει πίσω τα λεφτά "που του ανήκουν" (τα λεφτά της ληστείας δηλαδή).
Το φιλμ ξεκινά σαν απλό αστυνομικό, με ληστεία τράπεζας και τα σχετικά κόλπα, και σύντομα μετατρέπεται σε αγωνιώδες και αιματηρό θρίλερ με τον δολοφονο να κυνηγά τον ήρωα και όσους σχετίζονται μ' αυτόν. Ωστόσο δεν λείπει και το υπόγειο χιούμορ, κυρίως όσον αφορά τις (περίπου) ερωτικές σχέσεις του ήρωα με μια συνάδελφό του και τις απροσδόκητες ανατροπές που προκύπτουν εξ αιτίας του δολοφόνου. Και υπάρχει καιο ενδιαφέρον χαρακτήρας του ήρωα. Και, βεβαίως και η πανταχού παρούσα στην ατμόσφαιρα "σεβεντίλας" για τους νοσταλγούς της δεκαετίας αυτής. Γενικά το φιλμ μας λέει ότι οι άνθρωποι δεν είναι ακριβώς αυτό που φαίνονται με την πρώτη ματιά και συγχρόνως καταφέρνει και απολαυστικό στην παρακολούθησή του να είναι και αυξανόμενο σασπένς να διαθέτει.
Το αγνοούσα πλήρως πριν το δω. Μπορώ να πω ότι το απόλαυσα.