"ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΤΑΡΓΟΥΔΟΥΝ ΟΙ ΚΑΡΑΒΙΔΕΣ" ΚΑΙ ΚΡΥΒΟΥΝ ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ

 

Στην αρχή υπήρχε το μπεστ σέλερ της Delia Owens "Εκεί που τραγουδάνε οι Καραβίδες" (Where the Crawdads Sing). Αναμενόμενο μετά τόση επιτυχία να μεταφερθεί και στην οθόνη το 2022 από την Olivia Newman. Ευτύχησε μάλιστα να έχει ως πρωταγωνίστρια τη νεαρή και πολύ καλή Daisy Edgar-Jones.

Μια κοπέλα μεγαλώνει ουσιαστικά ολομόναχη (η μητέρα έχει εγκαταλείψει τον βάναυσο πατέρα κι εκείνος, με τη σειρά του, την κόρη) σε απομονωμένο σπίτι κάπου στους βάλτους των νότιων πολιτειών των ΗΠΑ στα 50ς. Όχι μόνο κατορθώνει να επιβιώσει ολομόναχη, αλλά γίνεται μια κοπέλα με ενδιαφέροντα και ιδιαίτερο ταλέντο στο σχέδιο, που όλοι στην κοντινότερη μικρή πόλη φωνάζουν "το Κορίτσι του Βάλτου". Γνωρίζει και ένα αγόρι - και μετά ένα άλλο - αλλά όλα μοιάζουν να καταρρέουν όταν κατηγορείται για φόνο.

Δεν έχω διαβάσει το βιβλίο, μαθαίνω όμως ότι η ταινία είναι πιστή σ' αυτό. Δεν έχει όμως σημασία. Σημασία έχει ότι η ταινία - ως καλή παραγωγή του χολιγουντιανού mainstream σινεμά - βλέπεται ευχάριστα και με ενδιαφέρον. Σε πρώτο πλάνο βεβαίως βρίσκονται οι περιπέτειες (αισθηματικές, δικαστικές, κοινωνικής φύσης) της μοναχικής κοπέλας. Τις παρακολουθούμε με μπρος - πίσω στο χρόνο, από την παιδική ηλικία ως το σήμερα (τέλη 60ς δηλαδή). Αυτές λοιπόν συνδυάζουν επιτυχημένα το αισθηματικό μελό, το δικαστικό δράμα, το αστυνομικό μυστήριο και, βέβαια, το εξωτικό περιβάλλον όπου διαδραματίζονται όλα. Στο φόντο ωστόσο της καλλιγραφημένης νοσταλγικότητας παλιότερων εποχών και παρθένας (ακόμα) φύσης σκιαγραφείται το όχι και τόσο ειδυλλιακό κοινωνικό περιβάλλον της μικρής, ξεχασμένης πόλης: Υφέρπων ρατσισμός, προκατάληψη, διαβρωμένο (ακριβώς από την προκατάληψη) δικαστικό και αστυνομικό σύστημα, βία ανδρών προς τις γυναίκες, πρώτες οικολογικές καταστροφές κλπ. κλπ. Οπότε μην κοιμάστε ήσυχοι. Ο κόσμος ποτέ δεν ήταν τέλειος. Και, ως κερασάκι στην τούρτα, υπάρχει και το ανατρεπτικό φινάλε που "δηλητηριάζει" ανεπανόρθωτα το διαφαινόμενο χάπι-εντ. 

Προσωπικά το ευχαριστήθηκα ως ευπρόσωπη παραγωγή με κοινωνικά συν. Φυσικά, το είπαμε στην αρχή, στα πλαίσια του (καλού στη συγκεκριμένη περίπτωση) mainstream.